Het Denkbeeldige Gesprek – 3

‘Hoi mam.’
‘Hee kindje. Wat fijn je stem nog even te horen. Lig je nog niet in bed?’
‘Nee, ik ga zo. Wist je dat niet?’
‘Wist ik wat niet?’
‘Dat ik nog niet in bed lag. Ik dacht dat je vanaf waar je bent altijd zou weten wat ik deed. In het begin voelde ik me er heel onbehaaglijk bij.’
‘Haha, malle meid. Nee, zo werkt het niet, maak je maar geen zorgen.’
‘Gelukkig maar. Want anders zou ik een manier moeten bedenken om me onzichtbaar te maken.’
‘Heb je gedronken schat?’
‘Nee.’
‘Gelukkig. Je klinkt wat vreemd. Heb je nog wat lekkers gegeten vandaag?’
‘Ja, gestoomde broccoli met zalm. En een smoothie.’
‘Geniet je ook nog wel eens van ander soort voedsel? Niemand komt daar levend weg dus niet te krampachtig doen met dat eten hoor meiske. Dat is echt zonde.’
‘Jaaa mam.’
‘Ik heb altijd van alles gegeten en ik ben 83 geworden en je oom Koos is over de 90 en hij…’
‘Ja mam, maar toen jullie opgroeiden was het voedsel minder bewerkt. Weet je trouwens dat ik de hele tijd denk aan twee jaar geleden? Rond deze tijd begon het echt hè mam? Dat je steeds zieker werd?’
‘Ja, wat een toestand was dat toen. Denk er maar niet teveel aan hoor. Dat doe ik ook niet.’
‘Ik kan me gewoon niet voorstellen dat ik je al bijna twee jaar niet heb gezien.’
‘Moet je me zien om te weten dat ik er ben geweest lieverd? Om je te herinneren wie ik was? Nee toch?’
‘Nee, maar toch…’
‘Ga nou maar lekker slapen, dat lijkt me beter.’
‘Ja, dat ga ik doen. Trouwens mam, even wat anders: als je Jim Morrison tegenkomt wil je dan tegen hem zeggen dat ik nog regelmatig naar zijn liedjes luister?’
‘Jim Morrison? Is dat die man die zo gilde en jij mee ging gillen? God kind, wat maakten papa en ik ons zorgen om je in die tijd. We dachten dat je aan de drugs zat weet je dat? Dat je niet helemaal goed wijs was. We dachten dat je de ene psychose na de andere had. We dachten zelfs…’
‘Jaja, ik weet het. Nee, dat was toen geen Jim Morrison. Dat was Ian Gillian van Deep Purple.’
‘Wie het ook was: het was afgrijselijk. Ik ben blij dat die periode achter me ligt. Wat een vreselijke tijd was dat.’
‘Ja, daar voel ik me nu wel eens schuldig over. Eigenlijk zijn er vrij veel dingen waar ik me schuldig over voel.’
‘Doe dat nou maar niet, dat is nergens voor nodig. Wat zijn de laatste nieuwtjes van die kant lieverd?’
‘Nou, eens kijken. Er woedt een enorme klimaatdiscussie en het komt erop neer dat de wereld over niet al te lange tijd zal vergaan.’
‘De mensheid bedoel je?’
‘Ja, ook. Nu gaat daar niet zo heel veel aan verloren dus wat dat betreft denk ik eerder dat de discussie gaat om het zelfreinigende vermogen van de natuur.’
‘Kind, wat doe je weer akelig cynisch.’
‘Mam?’
‘Ja lieverd?’
‘Het is misschien een stomme vraag maar is er ook een hel?’
‘Een hel… tja. Soms speelt de hel zich af in je eigen hoofd dus in die zin is er zeker een hel.’
‘Nee-hee, dat bedoel ik niet. Je weet heel goed wat ik bedoel. Ik bedoel met dat vagevuur en zo.’
‘Lieverd, ik zei het al eerder en ik zeg het nu weer: het is niet uit te leggen. Het is te groot. Daar waar jij nu bent wordt alles in woorden, tijd en eenheden uitgedrukt maar dit gaat daaraan voorbij. Het lijkt me beter als je gaat slapen kindje, je klinkt echt een beetje moe.’
‘Ja, ik ga naar bed. Het was fijn om even met je te babbelen mam!’
‘Lekker slapen hè!’
‘Mam?’
‘Ja?’
‘Stel dat je God toch eens tegenkomt, wil je hem dan vragen wat hij deed voordat hij God was?’
‘Ja hoor lieverd. Dat zal ik doen.’
‘Dag mam!’
‘Dag kind! Veel liefs hè pop, ook voor papa!’