Een handboek voor buuf Annie

Vrijdag 08-02
Lief dagboek,
Zojuist kwam ik op internet een tekst tegen uit een oud Katholiek schoolboek uit 1960 waarin onder de kop ‘Zo word ik een goede echtgenote’ stap voor stap staat beschreven hoe de vrouw zich gedwee, onderdanig, slaafs – enfin, noem het allemaal maar op, hoort te gedragen. Het was hilarisch maar ook verbijsterend. Zo staat er o.a.:
‘Maak nooit je beklag als hij laat thuis komt
Klaag nooit als hij laat thuis komt voor de maaltijd of zelfs als hij de hele nacht wegblijft. Bekijk het als kleinschalig in vergelijking met wat hij heeft moeten doorstaan gedurende de dag’.
Of:‘Als je een nachtcrème moet aanbrengen of krulspelden, wacht tot hij slaapt want het zou hem kunnen ergeren bij het zien van een dergelijk schouwspel net voor hij slaapt’.
Toch een beetje raar hè dagboek, dat alles gebaseerd is op het onderdrukken van de vrouw. Zouden mannen deep down misschien heel bang voor ons zijn?

Zondag 10-02
Ben wat grieperig. Kreeg het maar niet warm en ging zelfs met een dikke sjaal om naar bed. Op een gegeven moment draaide ik me in mijn slaap om en stikte toen bijna, dat was wel wat eng, maar ik had het in elk geval flink warm.

Maandag 11-02
Hele dag thuis op de bank met een kruik, de iPad en kopjes thee. Zag op m’n mobieltje een oud boodschappenlijstje waarop stond:
Oil of Olaz – Roomboter – Blauwe bessen – Waspoeder – Wijn – Linzen – Anijsblokjes.
Bij het lezen van ‘anijsblokjes’ schoot ik even vol. Die waren bestemd voor moe – ’s avonds dronk ze graag warme melk met zo’n blokje erin. Wat zou ik dat graag weer eens voor je klaarmaken lieve mam. Heb nu de hele tijd ‘We’ll meet again’ van Vera Lynn in m’n hoofd. Moe kon dat heel mooi zingen en op de piano spelen en de tekst ontroerde haar altijd. Begreep er, toen ik klein was, niet veel van. Nu des te meer..

Dinsdag 12-02
Dagboek: ik schrok me kapot zojuist. Ik dacht dat ik weer een aardbeving beleefde maar dan nu in mijn eigen huis op mijn eigen bank. Ik mocht ooit een aardbeving in Turkije ondergaan en dit was weliswaar een mildere variant daarvan maar toch. Het bleek een straaljager te zijn die door de geluidsbarrière heen knalde. Later op de dag gebeurde het nog een paar keer. Nu probeer ik steeds de hond duidelijk te maken dat ze niet zo hysterisch hoeft te blaffen als alle glaswerk begint te rinkelen.

Woensdag 13-02
09.40 uur. Nog steeds wat grieperig maar iets beter dan de vorige dagen. Lig nog steeds heerlijk op de bank en heb net een oude aflevering van Floris bekeken, gewoon uit een soort jeugdsentiment. Als je ziekjes bent doe je kennelijk dat soort dingen.
14.06 uur. De schuifpui viel er bijna uit zonet dagboek, weer door een straaljager. Vloog bijna tegen het plafond van schrik door de klap. ‘Is het niet vreemd’ zei ik tegen man, ‘dat heel Nederland het doorlopend over Duurzaamheid en CO2-uitstoot heeft maar dat niemand over de straaljagers praat? Tellen die gemakshalve niet mee in het CO2-debat?’
Man haalde z’n schouders op. ‘Ach ja. De Ondoorgrondelijke Beslissingen van het Pluche hè. Als ze de Hemweg, de Hoogovens en de kolencentrale in Groningen sluiten dan hebben wij praktisch de CO2 doelstelling bereikt maar nee, wij moeten van het gas af. In plaats dat ze de grootste vervuilers aanpakken wordt het allemaal op de bevolking afgewenteld’.
‘Het is niet anders’ zei ik.
‘Het is niet anders’ herhaalde man geforceerd opgewekt.

Donderdag 14-02
10.27 uur. Ben wat emotioneel vandaag, komt vast door de griep. Moet de hele tijd aan moe en broer denken. Verdriet is een vreemd fenomeen dagboek: het wordt niet minder maar het went. Het probleem is alleen: soms sta je er toch weer wat onwennig tegenover. Zoals vandaag.
21.40 uur. Oom H. is net weg. Het is nog steeds uit met buuf Annie en volgens mij mist hij haar enorm.
‘Bel haar dan, maak het dan goed met haar!’ drong ik aan maar oom H. schudde nukkig zijn hoofd. ‘Ik laat me al genoeg ringeloren door Rutte & Co. en me nu ook nog eens door een vrouw de les te laten lezen gaat me net wat te ver’ antwoordde hij opstandig.
Ga nu dus op zoek naar het Katholieke handboek uit 1960 voor buuf Annie. Ze moet het dringend lezen. Ik weet zeker dat het dan weer gauw goed komt tussen die twee.

***