Devoot & Ootmoedig

Cornwerd‘Ligt het nu aan mij?’ dacht ik vanmiddag even. ‘Ben ik dan werkelijk zo vreemd?’ De serveerster die me hielp wierp me een wat wonderlijke blik toe en ik kon er eigenlijk niet uit opmaken of ik verbijstering, verbazing of minachting in haar ogen las.

‘Zo bedoelde ze dat niet’ troostte mijn man me toen ze buiten gehoorsafstand was en ik hem verontwaardigd aankeek. ‘Ze bedoelde het anders’ en ik deed maar alsof ik het met hem eens was maar toch.

Wat was er aan de hand: we waren een tochtje aan het maken, manlief en ik. Er zijn hier in de buurt prachtige dorpjes en zeker met dit mooie weer is het heerlijk om er even doorheen te rijden of ze te bezoeken. We stopten eerst in Cornwerd en bezochten daar een kerkje. Het is ongelooflijk: de meeste dorpjes, hoe klein ze ook zijn, hebben allemaal wel 2 kerken, een Protestantse en een Katholieke. Wat een gedoe moet dat toen geweest zijn stel ik me soms voor. Dat plattelandsleven toentertijd zal niet al te gemakkelijk geweest zijn en dan ook nog veel van je zuurverdiende centjes naar de kerk toe dragen….. brrrr…
Ik ben blij dat ik niet in die tijd leefde. Wat dat kerkengedoe betreft dan hè – er blijven genoeg andere dingen over waardoor ik regelmatig denk: ‘ik wou dat ik 100 of 200 jaar eerder geboren was.’ (Ter info: wel binnen een rijke adellijke familie natuurlijk – niet als dochter van een tandeloze alcoholische visboer ergens in the middle of nowhere).

In Cornwerd dook ik dus even het kerkje in. Ik hou ervan om kerkjes te bezoeken, weet niet waarom. Ik krijg dan ook altijd iets ootmoedigs over me, iets devoots. Helaas is dat gevoel meteen verdwenen zodra ik de kerk uitwandel. Het was zo een lief kerkje – het was alsof ik het kerkje inliep van ‘Little House on The Prairie.’ Het was overduidelijk een Protestantse kerk dus geen beelden of versieringen maar gewoon simpel en eenvoudig en lief. En mooi gerestaureerd.

Daarna reden we gezellig verder en kwamen uit in Makkum. Hier gingen we op een terrasje zitten, bestelde manlief een cappuccino en ik een latte macchiato en een saucijzenbroodje. Na lang wachten kreeg ik het saucijzenbroodje maar er zat geen bestek bij.

Dit vond ik wat lastig. Ik kan heus wel met handen en voeten eten als dat moet, maar ik hou ervan om een saucijzenbroodje met mes en vork te eten. Ik vroeg daarom dan ook beleefd: ‘mevrouw, heeft u ook bestek voor me?’
Verwarring alom. Gefronste wenkbrauwen.
‘Bestek?’
‘Ja. Vork en mes. Voor dit saucijzenbroodje.’
‘Aha.’ Serveerster rende weg, keerde terug en legde gehaast het bestek neer.
‘We geven nooit bestek bij een saucijzenbroodje’ zei ze verontschuldigend. ‘Dat doen we echt nooit. Niemand eet een saucijzenbroodje met bestek.’ Hierop volgde DE blik.

‘Ik wel’ glimlachte ik vriendelijk. En ik wou eraan toevoegen: ‘en thuis eet ik een saucijzenbroodje met een hooivork’ maar het was het me allemaal niet waard. De dag was te mooi en ik wou eens een keer niet al te scherp uit de hoek komen. En dat is gelukt. Maar het knaagde wel.

Niemand eet een saucijzenbroodje met bestek‘ – het feit dat ik er nu nog steeds aan denk en er zelfs een stukje over schrijf is het bewijs dat het nog steeds knaagt en ik verre van ootmoedig ben. Ik ga morgen maar weer flink wat kerken bezoeken.

[nggallery id=16]

28 gedachten over “Devoot & Ootmoedig”

  1. Het ligt niet aan jou, natuurlijk niet! Je mag toch bestek vragen? Al was het om een sinaasappel te slachten en te eten! En dat ‘niemand’, dat is dus niet waar want jij wil er bestek bij! Punt. Rare serveerster hoor! Had dat van die hooivork maar wel gezegd! Knaagt het echt, of ben je gewoon nog verbijsterd over die rare reactie?

    1. Rebelse Huisvrouw

      @Margo: nee, het knaagt niet meer hoor! En een volgende keer zeg ik het beslist, van die hooivork 😉

  2. Ik vind haar gedrag een beetje onbeleefd, au fond mag zij dat niet laten blijken dat het “ongewoon” is,…..wat het trouwens niet eens is, ik eet ook graag alles met mes en vork, ben geen liefhebber van het eten met mijn handen, heeft te maken met mijn fobie dat ik niet graag vuile of natte handen heb 🙂

    1. Rebelse Huisvrouw

      @Misssex: ja, dat is het meest vreemde inderdaad: dat ze liet merken dat ze het raar vond! Kan gewoon niet!!!

  3. Nou ja zeg, zelfs Yep weet al dat wanneer hij worsten of saucijzenbroodjes opwarmt, hij mijn exemplaar op een bordje moet leggen met daarnaast mes en vork. Ik zal ook een beetje rebels zijn..

  4. Hihi, ik herken je reactie hierop! Ik zou namelijk zeer waarschijnlijk hetzelfde hebben. Terwijl ik nu als “buitenstaander” dit verhaal lees en denk; who cares wat die serveerster denkt! Jij eet beschaafd met mes en vork… óók je saucijzenbroodje. Haar probleem als ze dat raar vindt en bij de eerst volgende keer dat iemand in haar restaurant weer om bestek vraagt bij een saucijzenbroodjem kan die serveerster mooi zeggen: “Goh, u bent de tweede die om bestek vraagt bij een saucijzenbroodje!”. 😉 😛

  5. Dat krijg je met die Friezen, die eten gewoon met hun handen en tanden.

    Ook al wil je niet 200 jaar eerder geboren zijn vanwege het kerkgebeuren, je gaat er nu graag heen. Stel je voor dat een mens toch meerdere levens krijgt, zou je dan iets goed te maken hebben?

    1. Rebelse Huisvrouw

      @Appelvrouw: ik heb wel het een en ander goed te maken in dit leven denk ik soms. Met nadruk op soms! Ik wacht die meerdere levens maar niet af, zal het e.e.a. in dit leven nog wel rechtzetten (als ik me kan herinneren wat dat ook alweer is 😀 )

  6. Wat een bééldschoon kerkje, en ik begrijp wat je bedoelt met de sfeer! Heel toevallig was ik zaterdag in een kapeltje en dan kan ik het niet laten een kaarsje aan te steken (dat ik natuurlijk ook keurig betaal al is het mij ook een doorn in het oog hoe al die kerkrijkdommen verkregen zijn)
    Een saucijzenbroodje eet ik zowel mét als zonder bestek, buiten de deur meestal met , omdat ik dan vaak te veel met m’n handen gedaan heb om zonder handen wassen aan eten te komen .

    1. Rebelse Huisvrouw

      @Rietepietz: ja, doe ik ook altijd, een kaarsje branden. Hoe al die rijkdommen verkregen zijn ja – het is me ook een doorn in het oog.

  7. Wat een rare reactie van zo’n serveerster, eigenlijk lachwekkend. Ik begrijp dat het je bezighoudt en het heeft weer een leuk blogje opgeleverd. Nog even een vraag: maar je die foto’s met je telefoon en één of andere app?

    1. Rebelse Huisvrouw

      @Nanda: de meeste foto’s maak ik gewoon met m’n fototoestel en dan bewerk ik ze thuis op de pc. Er zijn leuke sites zoals Pixlr die ik dan gebruik voor een mooi filter. Maar ik maak ook veel foto’s met Instagram – die app maakt ook erg mooie foto’s vind ik. Wat ik ook nog wel eens doe is de foto met het gewone fototoestel maken en dan via Instagram nog eens een filter eroverheen gooien. Zo blijf je lekker bezig…. 😉

  8. Geweldig geschreven stukje.
    Tja, horecapersoneel is niet altijd even tactisch en vriendelijk. Mijn reactie zou zijn geweest: “Echt wáár? Hélemaal níemand? Weet u dat zéker?” En dan op haar reactie dat er nóóit iemand een saucijzenbroodje met mes en vork eet, hoofdschuddend: “Goh zeg, helemaal niemand. ’t is wat, en ík wèl”, waarna ik mijn saucijzenbroodje zorgvuldig in kleine stukjes zou gaan snijden.

    1. Rebelse Huisvrouw

      @Joke: ja, dat had ik achteraf inderdaad moeten doen, wat zou ze raar gekeken hebben. De gedachte alleen al bezorgt me een grote grijns!!

  9. 😉 Sommige dingen zou je willen deleten uit je hoofd, maar ze blijven soms doorzeuren. Tja, die blik krijg ik ook weleens als ik iets doe wat anderen niet verwachten of begrijpen.

    1. Rebelse Huisvrouw

      @Fruitberg: soms is het me allemaal teveel moeite en denk ik: ‘ach, laat ook maar.’ Zeker met dat mooie weer!!!

  10. Ik lust ze niet dus dat ‘probleem’ zal mij niet zo 123 gebeuren maar als ik ze zou eten zou ik ook bestek willen gebruiken.
    Anderzijds….wat een klant ook vraagt in de horeca, het personeel dient er goed op in te spelen maar helaas is de klantgerichtheid in vele horecagelegenheid net zo zoek als hygiëne..

    En ja kerkjes…zo leuk! Ken je die in Boertange al? Zeker de moeite waard hoor!

  11. Eet jij een saucijzenbroodje met mes en vork? Tjee, ik schrok hem altijd vanuit het vuistje naar binnen. Maar toegegeven, als ze me geen bestek zouden geven, zou ik liegen dat ik barst en zeggen dat ik altijd…. etc etc. Whahahahaha… zo’n trut om zo’n opmerking te maken. Goed gedaan Rebelse enne… geen minuut van wakker liggen hoor.

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Abonneer je op dit blog

Voer je e-mailadres in om je in te schrijven op dit blog en e-mailmeldingen te ontvangen van nieuwe berichten.

Archieven

Leuke Links

Blogroll

De Rebelse Huisvrouw