© Pixabay petrol-stations-1665159_1280.jpg

De Mol en het Gas

Dag lieve mensen. Ik woon in Groningen. Daar had ik ook een heel leuk huisje waar ik veel van hield. Ja, ik spreek inderdaad in de verleden tijd, klopt. Dat ‘had’ en ‘hield’, ja, ja, u hoort het goed. Het is ook verleden tijd ondertussen. Dat zit namelijk zo: het huisje is niet meer.

Is weg. Foetsie. Het ging al een tijdje niet zo lekker hoor, met het huisje. De scheuren werden steeds groter en op ’t eind had ik de huissleutel niet meer nodig. Ik kon gewoon ZO naar binnen lopen. Ja, ja, ’t werd wel wat koud toen natuurlijk, maar och, ik had tenminste een dak boven m’n hoofd hè. Maar dat is nu ook weg. Dat dak is weg, ja, dat dak. Wat gebeurde er nou. Ik ging op een dag even weg. Gewoon wat boodschappen doen. Ik ging via de slaapkamerscheur naar buiten, dan kwam ik meteen uit op het achterpaadje, dat scheelde weer een loopje. Ik dronk nog even een kopje koffie bij buurvrouw Agaath. En ik liep toen op m’n gemak terug naar huis. Vanuit de verte zag ik al dat het er wat anders dan anders uitzag. Maar toen ik dichterbij kwam zag ik het. M’n huisje stond er niet meer. Het was in elkaar gedonderd. Er lag nu één grote berg stenen.

Het gas zegt u? Door die gaswinning? Ach ja. Weet u wat het is: ik maak me ijge er niet meer druk om hoor. Dat heeft toch geen zin, dat weet u ook wel. Maar ik zal het wel altijd raar blijven vinden dat het zo is gegaan. Weet u voor hoeveel het gas door de toenmalige minister van Financiën verkwanseld is? Voor 10 cent per kubieke meter. Aan Italië. TIEN cent! En weet u wat het argument toen was om het gas bijna gratis weg te geven? Het argument was dat er ‘mogelijk over 50 jaar een restant gas nodeloos in de bodem zou blijven zitten vanwege de nieuwe alternatieve energiebronnen die er dan zullen zijn.’
Snapt u? Omdat ze bang waren dat er mogelijk over 50 jaar een restant gas zou blijven zitten werd het gas maar gauw verkwanseld. Vreemd hè? En wat ik nog vreemder vind: ik las laatst in de krant dat er al jarenlang een juridische strijd met Italië is omdat Italië de rekening niet betaalt. Nou vraag ik je! U en ik moeten ondertussen een veelvoud betalen van de prijs die Italië moet betalen. En de minister, minister Kamp, verklaarde dat we niet onder onze contractuele verplichtingen met het buitenland uit kunnen. Dus nou moet de gasbel op maximale capaciteit uitgeput worden. Snapt u? Wat anders in bijvoorbeeld drie jaar zou gebeuren willen ze nu in een jaar doen. Bij wijze van hè, bij wijze van. En omdat de gasbel nu op maximale capaciteit uitgeput moet worden ontstaan er veel ondergrondse verzakkingen. Want dat gas zit ook opgeslagen in het gesteente van de grond. Dan halen ze dus dat gas weg en blijft het gesteente over en dat gaat wat schuiven hè. En verzakken. Maar ik maak me ijge er niet meer druk om hoor. Ze doen maar.

Nu slaap ik bij het Leger des Heils. Ja, dat moet wel hè. Want de verzekering betaalt geen cent. Nee, daar ga ik me ijge ook niet druk om maken. Zo gaat dat hier nu eenmaal hè. Er is nog een meneer van de NAM komen kijken. De NAM ja. De Nederlandse Aardolie Maatschappij. Hij keek naar de berg stenen die ooit mijn huis was. Ik zei tegen hem: ‘de laatste schok was de druppel.’ Ik liet hem foto’s zien van al die scheuren in mijn huisje. ‘Kijk’ zei ik tegen hem, ‘zo is het begonnen. Dit was de eerste grote scheur.’ Ik liet hem de keukenscheur zien. Daar kon het hele dorp tegelijk doorheen op het eind, zo groot was die. En de meneer van de NAM keek naar de berg stenen. En hij krabde wat op z’n hoofd. En weet u wat hij toen zei? Hij schudde zijn hoofd en zei, heel beslist, alsof hij het echt héél zeker wist en alsof dit echt wekelijks gebeurde zei hij: ‘dit komt niet door de verzakkingen. Volgens mij heeft u mollen in uw tuin.’

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Abonneer je op dit blog

Voer je e-mailadres in om je in te schrijven op dit blog en e-mailmeldingen te ontvangen van nieuwe berichten.

Archieven

Leuke Links

Blogroll

De Rebelse Huisvrouw