WE300 – Renoveren

Hij was een goed mens. Hij was lelijk. En hij was stapelgek op haar.
‘Trouw met me’ zei hij en ze antwoordde: ‘Dat kan ik niet. Ik hou niet van je’.
‘Je gaat vanzelf van me houden, dat beloof ik’, bezwoer hij en uiteindelijk stemde ze toe.

Hij was tenslotte ook nog eens een plastisch chirurg met aanzien en ‘zijn status compenseerde zijn lelijkheid’, zo hield ze zichzelf voor.

Om hem te verdragen hield ze er een minnaar op na. Hij liet het stilzwijgend toe. ‘Ik moet geduld met haar hebben’, vertelde hij zichzelf.
Ook toen ze de ene minnaar inruilde voor de volgende zweeg hij en ze had oprecht het idee dat hij niets in de gaten had. Het was goed zo.

‘Wil je me wat straktrekken?’ vroeg ze op een regenachtige ochtend. ‘Ik vind dat het een en ander wat begint te hangen’.
Hij aarzelde en keek naar het gezicht waar hij zo van hield. Mooi. Hard. Meedogenloos.
‘Het is een zware operatie maar als je het echt wil doe ik het.’

Een paar weken later was het zover. ‘Vandaag mag het verband eraf’ zei hij.
Ze popelde. Eindelijk! Met bonkend hart zat ze op de stoel terwijl hij, zachtjes en geduldig, het verband eraf wikkelde.
‘En?’ vroeg ze toen hij haar bestudeerde.
‘Mooi’, knikte hij. ‘Bijzonder mooi. Ik ben heel erg tevreden.’
‘Mag ik een spiegel?’ bedelde ze.
Hij reikte haar de handspiegel en glimlachte liefdevol toen ze die uit zijn hand griste.
Ze wierp een blik in de spiegel en verstarde.
‘Hoe vind je het?’ wou hij weten. Zijn glimlach werd breder en hij sloeg zijn armen over elkaar.
Ze probeerde iets te zeggen maar kon geen woord uitbrengen. Enkele seconden hapte ze, als een vis op het droge, naar adem. Toen begon ze te krijsen.

————–

Bij WE300 van Plato is het de bedoeling dat je een verhaal schrijft van 300 woorden waarin een bepaald woord – ditmaal ‘Renoveren’ – niet voorkomt.
Meer bijzondere, mooie en ontroerende verhalen vind je op: https://platoonline.wordpress.com/

31 gedachten over “WE300 – Renoveren”

  1. Ik vind het prachtig geschreven, Rebelse. Ik kon hem een beetje zien aankomen maar dat komt omdat ik steeds het gevoel heb dat ik iets soortgelijks al eens eerder (bij jou?) gelezen heb, Dat houdt me nu bezig. Want waar en wanneer dan? Beetje vaag in mijn hoofd.
    Enfin, dit is echt zo’n verhaal wenaarvan je handenwringend zegt: mijn God, hoe moet het nou verder met die vrouw. En: foto’s willen we zien. Trouwens, die minnaars kan ze natuurlijk wel vergeten, dat heeft ie handig gedaan…
    Kortom…duizenden gedachten. 🙂

  2. O, heerlijk. Dat is vermoedelijk het enige wat ze nog kan, krijsen? Eten zal moeilijk worden, alleen nog drinken door een rietje? Geweldig geschreven!

  3. Heerlijk verhaal.
    Wat zijn sommige mensen toch ziek.
    Dat houd mij toch ook wel veel bezig.
    (P..s. Even o.t. : Had je mijn berichtje nog gelezen over jouw nominatie van gister?
    Je hoeft daar niet op te reageren natuurlijk, maar misschien had je het gemist).
    Groetjes, Narda

  4. Wat een geweldig verhaal, maar ben ik de enige die het zielig vind voor die vrouw? Ik bedoel, die man had haar toch ook aan de dijk kunnen zetten? Desalniettemin; chapeaui!

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Abonneer je op dit blog

Voer je e-mailadres in om je in te schrijven op dit blog en e-mailmeldingen te ontvangen van nieuwe berichten.

Archieven

Leuke Links

Blogroll

De Rebelse Huisvrouw