WE300 – Leuteren

‘Dankzij jou ben ik mijn vriendin kwijt’, schreeuwde ze naar haar moeder. ‘Dankzij jouw gewroet en geraaskal ben ik haar kwijt.’
De moeder keek verbaasd. ‘Maar schat’, zei ze uiteindelijk, ‘jij wou toch ook van haar af? Jij vond toch ook dat ze geen vriendin maar een luis in de pels was?’

‘Ja’, snikte de vrouw. ‘Dat vond ik TOEN. NU weet ik dat ik dat dacht omdat jij me constant aan het ophitsen was. Je goot me vol met vergif. Had je niet gewoon je mond kunnen houden? Op sommige momenten moet je JUIST niets zeggen, weet je dat niet?’
‘Maar waarom,’ zei de moeder, ‘ zei je dat toen dan niet?’
‘Ik zei niets omdat je zo dominant bent!’, riep de dochter. ‘En omdat ik kennelijk te beïnvloedbaar ben’, liet ze er zwakjes op volgen.

Hartstochtelijk vervolgde ze: ‘Ik wil niet meer dat je me vergiftigt!’ Ze gilde het nu werkelijk uit. ‘Ik wil niet meer horen dat mijn man niet genoeg zijn best deed om gezellig tegen je te zijn. Ik wil niet horen dat mijn kinderen je geen aandacht genoeg geven! Je maakt alles kapot, zie je dat niet? Altijd dat gestook. Dat smerige gebazel waar ik, jaar in jaar uit, naar moet luisteren: het kost me teveel ma. Het kost me mijn huwelijk. Het kost me mijn vriendschappen. En kijk waar ik nu sta? Ik heb alleen nog maar jou ma. Alleen nog maar jou. Dankzij dat geouwehoer. Dankzij je ophitserij. We staan er alleen voor ma, dankzij het feit dat je constant vergiftigt en manipuleert.’

‘Je moet minder praten ma,’ besloot ze. ‘Je moet veel minder praten. Het is alleen maar negativiteit wat er uit je mond rolt. Ik wil dat niet meer.’

De moeder ging weg. De dochter huilde. Het was eindelijk stil.

 

—————

Bij WE300 van Plato is het de bedoeling dat je een verhaal schrijft van 300 woorden waarin een bepaald woord – ditmaal ‘Leuteren’ – niet voorkomt.
Meer bijzondere, mooie en ontroerende verhalen vind je op: https://platoonline.wordpress.com/

36 gedachten over “WE300 – Leuteren”

  1. Eindelijk heeft ze het er uit gegooid. Maar moeder geeft zich niet over. Die heeft natuurlijk in haar leven een firewall opgebouwd die bestand is tegen alles. Ik zou zeggen: gewoon niets meer zeggen. Alles is al gedaan. Moeder moet nu alleen nog maar een potje eenzaamheid ervaren. Hopelijk komt ze dan tot inkeer.
    Boeiend geschreven. Er moet toch iets autobiografisch inzitten lijkt me. Of je kent iemand die dit heeft meegemaakt.
    Steengoeie WE, Rebelse. Je bent echt GOED.

    1. Rebelse Huisvrouw

      Dank je wel Plato! Nee, iets autobiografisch zit er niet in (mijn moeder is de goedheid zelve!) maar ja: dit soort toestanden zie je wel eens om je heen gebeuren. Voor de toeschouwer is het hoogst vermakelijk en – als mooie bijkomstigheid – ook nog eens bijzonder inspirerend!

  2. Heel herkenbaar niet van mijn ouders . Maar ik zal niet verder uit wijden ..Ik geef Plato gelijk dat soort mensen hebben een ijzersterke Firewall !

    Deze WE kwam binnen …mooi omschreven !

    1. Rebelse Huisvrouw

      Nee, dit is zeer beslist niet autobiografisch! Sterker nog: mijn moeder is het tegenovergestelde van de moeder in het stukje. Maar door zo af en toe wat te observeren zie je soms dingen om je heen en denk je: ‘Hé?? Hoe kan dit allemaal in hemelsnaam?’

  3. Nou, die moeder moet vanavond toch 20 kilo lichter haar bed instappen. Veel te lang mee rond blijven lopen. Maar die dochter kan ook behoorlijk kletsen zeg!
    Een heel treffende WE!
    liefs Kakel

  4. ‘Mijn’ kind(eren)

    in de geest
    van velen
    wordt de navelstreng nooit doorgeknipt

    ze haten
    loslaten

    sommigen
    ervaren dit
    als rechtmatig geluk dat hen ontglipt

    Oorzaak en gevolg bekijkt men altijd door de eigen, vaak betraande ogen, Rebelleke.
    Weer een prachtig schrijfsel!
    Lenjef

    1. Rebelse Huisvrouw

      Prachtig Lenjef. Ik denk dat het voor veel moeders moeilijk is hun kinderen los te laten. Mijn dochter is ook nog lang niet van me af 😀 😀

  5. Wat een erg mens. Ik had eens een schoonmoeder die zo was. Niet dat daardoor mijn relatie op de kippen liep maar het heeft wel meegeholpen. Leuk geschreven.

  6. Ik hoef niet meer te zeggen dat het goed geschreven is. Dat is bij jou bijna een vanzelfsprekendheid geworden. Hier lijkt me dat een gesprek met een onpartijdige derde wonderen zou kunnen doen. Want zelfs die dominante moeder deed het met de beste bedoelingen.

  7. Rebelse Huisvrouw

    Dank allen, voor jullie reactie en alvast een fijn weekend! (En voor degenen die er iets aan doen natuurlijk een Happy Valentinesday :-D)

  8. Mooi beschreven hoe iemand vergiftigd kan worden door die ander.
    Valentijnsdag 2014 kan voor ons niet meer kapot. We waren vandaag met elkaar letterlijk en figuurlijk 😉 in de wolken. Op onze log zie je hoe en waarom.
    Fijn weekend.
    Grtz Mara

  9. Erg goed geschreven. Ik ken meerdere van zulke (schoon)moeders van nabij. Ik heb een aantal van de (schoon)dochters gesteund in het ermee om te leren gaan zonder dat ze er zelf aan onderdoor gaan. Uit het leven gegrepen WE. Mooi.

  10. Een enorm heftig en indringend verhaal…. (helaas) ook zeer herkenbaar!
    Het rakelt veel op in mij, maar daar kan jij dan weer niets aan doen… al toont het me wel dat ik inmiddels vrede heb met wat er in gebeurd en niet meer in die negatieve spiraal van verlies (en slachtofferrol) zit. Ook dat laat jij mij zien, dank je wel daarvoor.

Laat een antwoord achter aan Rebelse Huisvrouw Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Abonneer je op dit blog

Voer je e-mailadres in om je in te schrijven op dit blog en e-mailmeldingen te ontvangen van nieuwe berichten.

Archieven

Leuke Links

Blogroll

De Rebelse Huisvrouw