© Pixabay car-1485671_1280.jpg

VZTZ – De Traditie

Maandag 25-04
Naar Harlinga, ouders ingeschreven. Zoeken al jaren en jaren iets in Harlingen voor ouders, kunnen niets vinden. Waarom is het zo moeilijk om hier in de vrije sector iets te huren?? Zo jammer. Was ijskoude, sombere en grijze dag. Liep buiten in de hagel – moest gezicht bedekken, zo pijnlijk voelde de hagel aan.

Dinsdag 26-04
Wat een weer. Hoe zat het ook alweer met de opwarming van de aarde? Wanneer begint die nou eindelijk? Zit er al zo ontzettend lang op te wachten maar het wordt volgens mij alleen maar kouder.

’s Avonds kwartiertje naar vriendin M. Man van M. legde de krant neer toen ik binnenkwam. ‘Ik wil even iets over Erdogan zeggen – mag dat?’
M. keek man waarschuwend aan. ‘Nou?’ zei ze uiteindelijk.
‘Het enige dat ik wil zeggen is: ik heb toch bewondering voor de Turken dat ze zoveel van hun leider houden. Dat kunnen we in Nederland niet zeggen, dat we van onze leider houden. Integendeel’. Hij snoof triomfantelijk en klapte z’n krantje weer open.

Woensdag 27-04
Koningsdag. Volgens mij zal ik er nooit aan wennen om dat te zeggen – Koninginnedag klinkt veel vertrouwder. Zou eigenlijk naar Amsterdam gaan maar met dit weer was dat zinloos. Gingen nu naar stadje en wat geslenterd over de Lanen. Ook even in Bolsward gekeken maar daar was al helemaal niets te doen. Iemand zong liedjes op een podium (en deed dat op zich heel goed) maar de sfeer was troosteloos. Een ieder haastte zich gauw naar huis waar de warme kachel brandde. En de fles cognac wachtte. Tja, met dit weer moet je toch wat.

Donderdag 28-04
Verjaardag van vriend P. (de filosoof). Hij is 50 jaar geworden. ‘Het voelt goed’ zei hij vol trots, ‘om nu op het punt te komen dat ik een beetje kan terugblikken op mijn leven’.
Iedereen in de kamer knikte begrijpend.
P. ging door. ‘Het mooiste van alles vind ik: ik was een jaar of 25 toen ik klaar was met mijn studie en onderdaan de ladder stond. Nu, een kwart eeuw later, sta ik nog steeds onderaan de ladder. Op zich vind ik dat een hele prestatie’.

We knikten allemaal weer begrijpend. Een enkeling zuchtte, de rest zweeg. Daarna viel er een bedrukte stilte.

Vrijdag 29-04
Dochter kwam, was gezellig. Samen naar Wallys toe en wat gedronken. Terwijl dochter met mobieltje bezig was hoorde ik twee vrouwen achter me:
‘In principe praat ik nooit over mijn problemen’, zei ene vrouw tegen de andere. ‘De meeste mensen interesseert het totaal niet hoe het met je gaat maar van je problemen smullen ze allemaal’.
‘Er zit wat in’ prevelde ik zachtjes. Dochter keek op. ‘Zei je wat?’

Protesten in Frankrijk tegen nieuwe hervormingswet. Hoe kan het toch dat de Fransen wél hun stem laten horen? Waarom laten wij ons in elk opzicht, telkens weer, als makke schapen naar de slachtbank leiden? Ik begrijp het niet. Volgens man van vriendin M. komt het omdat we ‘gehersenspoeld zijn en geestelijk helemaal murw geslagen zijn’ maar weiger dat te geloven.

Zaterdag 30-04
Naar Franeker en even boek teruggebracht bij nichtje T. Kregen interessant gesprek over het Leven, de Valkuilen en de Mensen. ‘Ach ja’, zei nichtje berustend. ‘De meeste mensen lijken normaal totdat je ze een beetje beter leert kennen’. Nichtje wierp een veelbetekenende blik op haar echtgenoot die onderuitgezakt op de bank tv keek.
‘Tja’ zei ik.
‘Tja’ zei nichtje. Daarna namen we afscheid.

Zondag 01-05
Hele dag in de tuin gewerkt, was heerlijk. Net toen ik achter pc wilde gaan zitten om weekoverzicht te posten kwamen E. & E. Was heel gezellige avond, weekoverzicht schoot erbij in.

Maandag 02-05
Ben bezig documenten te lezen die Greenpeace online heeft gezet m.b.t. Vrijhandelsverdrag TTIP maar vind het allemaal wat ingewikkeld. Wist eigenlijk niet zo goed wat ik er allemaal van moest denken totdat ik net las dat Ploumen gezegd heeft dat ‘de Voedselveiligheid niet in gevaar is’. Nu maak ik me dus nog meer zorgen dan voorheen. Ik WIL geen genetisch gemanipuleerd eten op mijn bord. Ik WIL geen voedsel dat me voorgeschoteld wordt door bedrijven die maar één ding voor ogen hebben: hun eigen belang. Gatverdamme, wat is de wereld toch verrot.

19.10 uur. Vanmiddag in tuin gewerkt. M. en man reden langs en stapten even van de fiets. M. vertelde dat haar man de tuinmeubelen in de beits had gezet ‘maar ZO dik – de verf was helemaal wit uitgeslagen door alle vocht eronder’.

‘Iedereen maakt toch wel eens een foutje’ antwoordde man van M. deemoedig.
‘Ja natuurlijk’ snauwde M. ‘Een FOUTJE. Maar het punt is: bij jou is het geen foutje meer. Bij jou is het traditie’.
‘Traditie traditie’ sputterde man van M. Zelfs toen ze weggingen – M. ijzig rechtop de fiets, man ineengedoken achter haar aan – hoorde ik hem nog verontwaardigd mompelen: ‘Traditie’.

Hoop dat M. en ik de rest van ons leven vriendinnen blijven. Weet zeker dat ik tot m’n 100ste met haar zal blijven lachen.

4 gedachten over “VZTZ – De Traditie”

  1. Een leuk stel M en haar man. Hij kan de dingen zo raak zeggen daar geniet ik steeds weer van.Trouwens je hele weekoverzicht is elke week weer iets om naar uit te kijken.

    Groetje, Ria

  2. Hoe kan een huis vinden nou zo moeilijk zijn, er moeten er ruim genoeg zijn want aan alle vluchtelingen is er óók een huis volgens onze leiders, waar ik inderdaad zelden trots op ben.

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Abonneer je op dit blog

Voer je e-mailadres in om je in te schrijven op dit blog en e-mailmeldingen te ontvangen van nieuwe berichten.

Archieven

Leuke Links

Blogroll

De Rebelse Huisvrouw