VZTZ – De Inbraak

Zondag 16-11
Biefstuk was overheerlijk. ‘s Avonds gescrabbeld. Maakte woordje ‘kotsen’.
‘Het komt geen seconde in je op om ‘kosten’ te maken hè’, merkte moeder op terwijl ze bezorgd de bijna lege fles rosé inspecteerde.
‘Geen seconde’, beaamde ik.

Maandag 17-11
Moeder had kleine terugval, jammer. Met man naar La Roche, ouders bleven thuis. Tocht was prachtig met al die herfstkleurtjes. ‘s Middags wou moe toch even in Durbuy wat drinken. Hebben glühwein en crêpe genomen, heerlijk.
’s Avonds weer gescrabbeld, heb gewonnen. Dat werd weer eens een keertje tijd.

Dinsdag 18-11
Vroeg op, bagage gepakt en richting huis. Stopten eerst bij slager om biefstuk te kopen. Daarna doken moe en ik de supermarkt nog even in. Mannen wachtten buiten. ‘Hebben we in Nederland geen winkels?’ mopperden ze toen we zwaarbepakt eindelijk naar buiten kwamen. ‘Jawel, maar hier hebben ze weer andere producten’, glunderde moe. Ze hield triomfantelijk een blikje Belgische ragout omhoog. Pa en man wisselden stilzwijgend blikken.

Zaten ter hoogte van Brussel toen ik berichtje van dochter ontving. (Dochter was met paar vriendinnen thuis gebleven). Ze schreef:
‘Er is vannacht ingebroken. M’n iPhone is gestolen en een van de honden is ook weg.’
Hart bonkte in keel. ‘De auto moet eerst aan de kant, ga dit nieuws niet brengen terwijl we met 120km over de snelweg scheuren’ flitste door m’n hoofd.
Schreef dochter terug: ‘O God kind. Waar ben je nu? We zijn op weg naar huis.’
Dochter antwoordde: ‘Hahahahahaha. Het is een grapje, dat snap je toch zelf ook wel’.
Ze vertelde binnen de seconde dat het een grap was met de uitleg: ‘Je ZAG dat het berichtje van mij afkomstig was – dat kan ik toch niet sturen als m’n iPhone écht gestolen was?’

Een grapje. Was in een paar seconden tijd honderd jaar ouder.

Woensdag 19-11
Gewerkt. Belde vanavond met ouders en hield telefoon tussen schouder en oor geklemd omdat ik tegelijk aan het koken was. Toen ik daarna klaar was deed nek vreselijk veel pijn. Ben nu bang dat ik een nekhernia heb. ‘Je wordt een dagje ouder’, zei man. Daarna corrigeerde hij zichzelf. ‘Morgen maar weer gauw naar de dokter lieverd. Je weet maar nooit.’

23.15 uur. Ga nog even stukje voor krant tikken, het vervolg van Julia. Deel 1 hebben we laatst gehad. Julia-serie zal nergens over gaan. Gewoon een vrouw die wat door het leven hobbelt en… ach, daar moet ik allemaal nog over nadenken.

Donderdag 20-11
Gewerkt. Stond in de lift met man en vrouw. Vrouw had koperkleurige krullen. ‘Jouw moeder kon toch zo lekker Indonesisch koken?’ vroeg man.
‘Mijn moeder?’ antwoordde vrouw. ‘Die kan helemaal niet koken. Ze kan wel Indonesisch eten. Als het aan haar ligt eet ze dat elke dag. Maar koken, nee.’

Vrijdag 21-11
Negen uur achter elkaar geslapen, heerlijk. Was mooi weer, met man naar Leeuwarden. Bij La Place wat gedronken. Zaten man en vrouw aan tafeltje naast ons. Vrouw pakte hand van man en zei: ‘Soms is een beetje ruzie maken best wel leuk.’
‘Nee’ zei de man. ‘Ik kan er niet tegen. De jeuk komt uit mijn ogen.’
Vrouw keek verwonderd. ‘De WAT?’
‘Dat verzin ik ter plekke om aan te geven hoe vreselijk ik het vind’ zuchtte de man. Hij zag er inderdaad miserabel uit.

Zaterdag 22-11
Ben opeens tientallen mappen met foto’s kwijt, weet niet hoe het kan. Foto’s van vakantie in Griekenland met dochter zijn ook weg. Vreselijk. Hele ochtend bezig geweest. Vanaf juli zijn foto’s verdwenen. Zal een of andere beschadigde sector op harde schijf zijn maar dit is echt erg. Kon wel janken. Had godverdegodver natuurlijk geen back-up van de afgelopen maanden.

Lasagne gemaakt. Ga straks Downton Abbey kijken. Wil ook zo’n huis. En zulke mooie jurken. En mensen die m’n ontbijt voor me maken.

Zondag 23-11
17.10 uur. Net gekeken naar interview met Cynthia McLeod, Surinaamse schrijfster die ik zeer bewonder. Ze schreef o.a. ‘Hoe duur was de suiker’. Werd bijna emotioneel toen ik Paramaribo zag, al die vertrouwde plekjes. Hoop op een dag net zo te kunnen schrijven als Cynthia.

© Karel Donk – De Waterkant, Paramaribo

19.00 uur. Zit nu achter pc met washandje en ijsblokje erin. Gooide net hoofd voorover in de badkamer om haar los te schudden maar stond te dicht op de wasbak. Knalde kei- en keihard tegen wasbak op. Zag letterlijk sterretjes en het werd even zwart voor ogen. Wist niet wat me overkwam, dacht dat ik aangevallen werd of zo. Heb nu enorme buil op voorhoofd. Wil geen buil op voorhoofd. Ziet er idioot uit.

23 gedachten over “VZTZ – De Inbraak”

  1. Jeetje wat een stom grapje van je dochter! Ik s hork er zelf van! En dan je foto’s kwijt?! Van de harde schijf? Doe er even niets mee, misschien zijn ze nog terug te halen! Sterkte ook met je voorhoofd!

  2. Ik ben het vaak met dochter eens, maar deze grap is net niet leuk genoeg. Ze moet de volgende keer maar even bellen voor overleg.

    Ik bel meestal thuis ook met oordopjes in. Dat scheelt pijn in de nek en ik kan gewoon doorgaan. Wie ouder wordt moet slim zijn.

    Jeuk uit mijn ogen zou ik ook krijgen als ik die mappen kwijt zou zijn. Een drama. Ik ga meteen een backup maken.

    Love As Always
    di mario

    1. Rebelse Huisvrouw

      Uiteindelijk kon ik er nog om lachen ook! Ze vertelde binnen de seconde dat het een grap was met de uitleg: ‘Je ZAG dat het berichtje van mij afkomstig was – dat kan ik toch niet sturen als m’n iPhone écht gestolen was?’ (Zover had ik nog niet doorgedacht. Haar uitleg heb ik maar even toegevoegd aan het stukje!)

  3. Lekkers uit La Belgique… en eens geen chocolade!
    Dochter heeft jouw gevoel voor drama…? Moest wel grijnzen.
    Recuva is een gratis programma (Windows) om verloren bestanden terug te halen.
    https://www.piriform.com/recuva
    Gemakkelijk in gebruik. Als er na het verlies niet zoveel op de harde schijf is geschreven is de kans groot dat je wat terug kunt halen.
    Succes!

    1. Rebelse Huisvrouw

      Heb ik inderdaad direct geprobeerd Letterzetter. Helaas…. Weet nog steeds niet hoe dit kan, begrijp er niets van. Kan niet stoppen met huilen.. 😀

  4. O, vreselijk dat met die wasbak heb ik ook een keer gehad. Ik moest er deze week nog aan denken toen ik weer met mijn haar naar voren zwiepte en langs de wasbak ging. Dat zijn geen grappen meid, maar het zoals je leest, het kan de beste gebeuren! Sterkte, ook met het terugvinden van de foto’s.

  5. Dochter was na het “grapje” nog thuis bij thuiskomst ?
    En tuurlijk ziet een buil op je voorhoofd er idoot uit, en iemand met een buil op d’r voorhoofd ziet er dan ook idoot uit.

  6. Gelukkig herstelde het Grapje zich in 1 sec ! 😉
    Owww ik voel je buil, ik stoot me als ook meteen hard …Gelukkig hard hoofd 🙂
    Wat erg voor je van die foto’s hoop dat ze toch nog opduiken.
    Luistervinken is soms best leuk vooral als je de rest kunt invullen 🙂

  7. In huize Ferrara wordt standaard de eerste van de maand een back-up gedraaid
    Ik moet er niet aan denken dat al mijn schrijfsels en foto’s wegraken. De schrijfsels zet ik ook nog eens op een stick.
    Wat betreft die nekpijn, onlangs las ik dat je ook last hebt van ochtendstijfheid.
    Waar bemoei ik me mee … al eens aan artrose gedacht?
    En dan als klap op de vuurpijl een buil op je voorhoofd, niet fijn.
    Ondanks alle sores lees ik veel humor.

  8. Nou kotsen of kosten kan láng niet altijd op de zelfde plaats gelegd worden, dat hangt er toch een beetje vanaf wat er al ligt. Maar zolang je niet écht over het bord kotst zou ik óók voor kotsen gaan , kosten is zó gewoon;-)
    Ik zou me óók niet direct realiseren dat dochterlief niet over haar telefoon zou kunnen beschikken bij “die grap” ,bovendien kijk ik meestal niét wie er belt of sms stuurt maar neem gewoon aan of open het bericht.
    Zal wel een nashock geweest zijn bij die wasbak!

  9. ik heb het een keer gehad met een glazen vitrine waar ik iets goed in wilde bekijken. Had de afstand niet goed ingeschat en kwam ook nogal hard tegen de ruit. Schaamde me dood. Ook nog een vetvlek op die ruit van mijn vette T-zone.

  10. Dochter heeft een groot gevoel voor humor, heerlijk. Wat vre-se-lijk om zoveel foto’s kwijt te zijn. Ik miste van het ene moment op het andere negenhonderd foto’s op mijn telefoon: sd-kaart geeft geen sjoege meer. Al van alles geprobeerd, maar niks hoor… Kotsen, heerlijk woord. Kosten lijkt wel niet te kloppen. 🙂

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Abonneer je op dit blog

Voer je e-mailadres in om je in te schrijven op dit blog en e-mailmeldingen te ontvangen van nieuwe berichten.

Archieven

Leuke Links

Blogroll

De Rebelse Huisvrouw