Een Vrouwenkwestie

Bron: Pixabay

Hèhè, eindelijk hebben we hem binnen: de uitslag van het erfelijkheidsonderzoek. Het duurde ongelooflijk lang voordat die uitslag binnen was maar het is dan zover.

Samen met mijn moeder liet ik enkele maanden geleden dit onderzoek doen in verband de borstkanker in onze familie. Mijn grootmoeder heeft het gehad, mijn moeder en een zus hebben het gehad en al met al werd ik (want: hypochonder) de laatste tijd toch ook een klein beetje nerveus (lees: tamelijk inzinkerig).

Het goede voorbeeld dat ik van grootmoeder, moeder en tante tijdens hun ziekte heb gehad – ‘wij laten ons niet kisten door een paar borsten’ – deed me inzien dat, als je er op tijd bij bent, je geen reden hebt tot paniek. Dit goede voorbeeld echter ten spijt was ik regelmatig in paniek bij elk klein bultje en bobbeltje (want ja: grénzeloze hypochonder!).

In verband met de familiaire (voor)geschiedenis kreeg ik elk jaar sowieso al een mammogram en om het jaar een MRI maar vorig jaar dacht ik: ‘nu wil ik het weten. Ik WIL weten of dit een erfelijke kwestie is of niet.’
‘Wat als het nou erfelijk is?’ vroegen sommige vriendinnen angstig. ‘Wat doe je dan?’
‘Dan denk ik er serieus over na om mijn borsten preventief te laten verwijderen’ vertelde ik. ‘Ik heb geen zin om constant in spanning te leven en me af te vragen wanneer de tijdbom die ik bij me draag af zal gaan.’
Toen we enkele weken geleden hoorden dat Angelina Jolie preventief haar borsten had laten verwijderen begreep ik het ook volkomen. Hulde en knap van haar.

Maar goed, ik dwaal af. Een paar maanden geleden ging ik samen met mijn moeder naar het ziekenhuis om dit erfelijkheidsonderzoek te laten verrichten. De uitslag ervan was niet alleen belangrijk voor mij, maar eigenlijk voor ALLE vrouwelijke afstammelingen van mijn grootmoeder – was de borstkanker die de vrouwen in onze familie hebben gekregen erfelijk of niet?

De uitslag stond in de brief die ik nu dan – eindelijk – binnen heb. ‘Er zijn geen afwijkingen te zien in het BRCA1- en BRCA2-gen’ stond erin. Dit gen is het gen dat verantwoordelijk is voor veel ellende als het zich vreemd ontwikkelt.
Omdat deze ziekte binnen onze familie toch bij een x-aantal vrouwen is voorgekomen, sluiten ze een erfelijke aanleg echter niet helemaal uit. In de wetenschap zijn ze namelijk nog steeds op zoek naar het BRCA3-gen, het onbekende gen. Met andere woorden: er moet nog steeds rekening gehouden worden met een erfelijke oorzaak.

Borsten: waar heb je die dingen eigenlijk voor? Natuurlijk, je hebt ze om je kinderen te zogen maar daarna? Gewoon sec geredeneerd? Ik heb het dus even niet over de esthetische kant van het verhaal. Was het niet beter als die dingen er na het zogen  spontaan afvielen? Het is toch treurig dat borsten, feitelijk gericht op het leven, op de voortplanting, voor veel vrouwen één pot narigheid betekenen?

De natuur zit vreemd in elkaar. En ik begrijp heus wel dat we allemaal eens overlijden. Maar dan zou dat eigenlijk moeten gebeuren in onze slaap. Ooit, op een dag. Als we een jaar of 100 zijn.
Het liefst gewoon met borsten.

17 gedachten over “Een Vrouwenkwestie”

  1. ” En ik begrijp heus wel dat we allemaal eens overlijden. Maar dan zou dat eigenlijk moeten gebeuren in onze slaap. Ooit, op een dag. Als we een jaar of 100 zijn.
    Het liefst gewoon met borsten.” Helemaal eens! En fijn dat de uitslag meeviel !

  2. Kan me voorstellen dat je met zo’n geschiedenis extra alert en ook angstig bent. En voor jouw laatste alinea zou ik achter elkaar tekenen.

    1. Rebelse Huisvrouw

      @Mrs. T: ja, ik zou daar ook direct voor tekenen. Jammer genoeg hebben we het niet in de hand!

  3. Ondanks de geschetste ellende schoot ik toch in de lach bij de laatste alinea.
    Dat zou ik ook graag willen, wie niet eigenlijk?
    Maar ik kan me de angst voorstellen. De dreiging… Mijn vrouw is het overkomen,
    eerst één borst, later na een goedaardig knobbeltje toch preventief de andere.
    Het leven is kostbaar, de dood zo dichtbij soms.
    Maar laat een dreiging je leven niet negatief beïnvloeden.
    Pluk de dag, geniet ervan!

    1. Rebelse Huisvrouw

      @Letterzetter: akelig dat jullie hier ook mee geconfronteerd zijn. Het leven is inderdaad te kostbaar om niet te genieten dus ik ben het helemaal met je eens: Carpe Diem!

  4. Ik herken het wel maar op een ander gebied, de baarmoeder..ook zo”n fijn ding als je er problemen mee krijgt..zoals ik dus bijna mijn hele volwassen leven tot 5 jaar terug en hij verwijderd werd. ZO…waarom valt die er niet spontaan uit als je klaar bent met broeden!! Scheelt een stuk ellende!

    1. Rebelse Huisvrouw

      @Mevr. Williams: ja, vind je niet? Uitgebroed, weg ermee. Wie weet gebeurt dat ooit nog wel eens, tijdens onze evolutie!

  5. Ja,zo zou het moeten zijn,maar helaas.Dus het blijft gewoon zenuwslopend voor je.Lijkt me wel heel moeilijk zonder borsten hoor.Aan een baarmoeder en eierstokken mis je gelukkig niks…zeg maar nee,dan krijg je er twee.En hoe langer het weg is,hoe moeilijker het wordt,dus begrijp je helemaal.Sterkte met je onzekerheid Xx

    1. Rebelse Huisvrouw

      @Ingrid: ach, dat zenuwslopende valt wel mee. En als het dit niet was, was het wel wat anders waar ik me druk om maakte. Want: hypochonder 😉

  6. Dus een beetje gerustgesteld maar toch niet helemaal. Niet zo leuk. En ja, het zou niet zo moeten zijn. Maar daar heb je helemaal niks aan.
    In elk geval goed dat je regelmatig die controles doet. En verder…. het lijkt me een verdomd moeilijke beslissing.

    1. Rebelse Huisvrouw

      @Plato: maar ja, niets in het leven is zeker natuurlijk! Dus zelfs als hadden ze me 100% kunnen geruststellen bleven er nog miljoenen andere dingen over! Niet al te druk maken is het beste (en inderdaad: blijven controleren)

  7. Nu weet je het voor het grootste gedeelte zeker,maar ergens ook weer niet. Logisch dat je toch de hypochonder blijft. Ik neem aan dat je toch de mammogrammen mag laten maken, evenals de MRI. Lastige “toestand.” Ik hoop dat het niet teveel tussen je oren gaat zitten…

    1. Rebelse Huisvrouw

      @Kakel: nee, dat heeft verder absoluut geen invloed op me hoor! Ik zie wel hoe het allemaal loopt en ik ga niet nu alvast een voorsprong nemen op ‘wat er eventueel allemaal kan gebeuren’ – dan blijf ik bezig!

  8. Rebelse Huisvrouw

    @Zosimpelisdangeluk: ja, dat is wel zo. Maar, hou ik mezelf bemoedigend voor, ‘wat is in dit leven nu wél helemaal zeker?’ 😀 😀

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Abonneer je op dit blog

Voer je e-mailadres in om je in te schrijven op dit blog en e-mailmeldingen te ontvangen van nieuwe berichten.

Archieven

Leuke Links

Blogroll

De Rebelse Huisvrouw