Vandaag Geen Stukje!

Bron: Pixabay

Zojuist las ik mijn stukje van eergisteren nog even kritisch over (‘Het Vrijwillige Kabinet’) en ik vond dat eigenlijk helemaal niet meer zo leuk. ‘Wat een hoeveelheid tekst’ dacht ik. ‘En wat ontzettend saai geschreven!’ Je zag duidelijk dat ik spitsvondig en venijnig probeerde te schrijven, maar het hele stuk kwam totaal niet van de grond. Daarom besloot ik vandaag het stukje te herschrijven.  Ik zal het iets korter en wat leuker maken.

Grapje, natuurlijk doe ik dat niet! Ik zal het stuk zo af en toe over lezen en toegeeflijk glimlachen, hoewel ik achter mijn idee blijf staan van Vrijwilligerskabinet.
Ik ga het vandaag nergens over hebben want ik heb niet zoveel te melden. Ik kan het misschien hebben over het feit dat Nederland een half miljard euro moet bijpassen aan de EU-begroting maar dat is me teveel moeite. Een half miljard kan er ook nog wel bij. Ik zou er dan tevens aan toe kunnen voegen dat in het bedrijfsleven een directie op staande voet ontslagen zou worden wegens mismanagement. Maar ook dat is me teveel moeite.
Nee, dan heb ik het liever over de ooievaar die geen brood mag. Dat las ik vandaag ergens. Een ooievaar is een vleeseter en mag derhalve geen brood hebben. Het natuurlijke dieet van de ooievaar bestaat uit regenwormen, grote insecten, een muis, kikker of mol. Brood is uit den boze. Dat is balen, want ik ren dagelijks met grote pakken brood de straat op om de ooievaar te voederen. Kan dus niet meer.

Je ziet het: ik heb werkelijk weinig te melden vandaag. Ik hou er dus mee op, met dit stukje. Ik ga weer iets aan mijn keukenkastjes doen want ik ben de laatste tijd zo goed bezig met die dingen, dat tempo wil ik er wel even inhouden.

——————–

Goed, we zijn weer enkele uren verder. Wat ik in de keukenkastjes aantrof vond ik, ook ditmaal, weer vrij ontluisterend. In een van mijn vorige verhaaltjes (volgens mij was het ‘Manisch’) vertelde ik over alle dubbele kruiden die ik had staan. Omdat het zinloos was al die dubbele potjes terug te plaatsen in de keukenkastjes, had ik de oplossing toen gevonden: ik kocht allemaal glazen potten en strooide daar de kruiden in. Nu heb ik een grote glazen pot met laurierbladpoeder, een grote glazen pot met nootmuskaatpoeder, een grote glazen pot met, ja, het is wel goed, je snapt het nu wel. Op de potten plakte ik etiketten en klaar, ik hield heel wat ruimte over.

Met al die glazen potten werkte dat systeem prima. Hoe ik het volgende moet oplossen weet ik echter nog niet: ik kwam, tijdens het opruimen, iets van 17 pakken appelflapmeel – of appelflappenmeel? – tegen. In de garage, op een plank, stonden een stuk of 12 pakken me grijzend aan te staren en in de kastjes, her en der verspreid, nog een stuk of vijf.
‘Kun je me vertellen wat we met 17 pakken van die troep moeten?’ vroeg manlief, licht fronsend. Dat kon ik wel maar het was me te omslachtig. Het zou een TE lang verhaal worden en daar had ik geen zin in. Hij zou het trouwens ook niet begrijpen. De waarheid was dat ik in december dacht: ‘laat me maar flink wat van dat meel kopen, dan kan ik de rest van het jaar appelflappen bakken’, zo lekker vond ik die appelflappen. Toen. Nadat ik in de decembermaand een paar honderd van die dingen gebakken had was ik blij dat het januari was en ik kon geen appelflap meer zien.
‘Weet je zeker dat jij ook niet tijdens Oud & Nieuw wat ingeslagen hebt?’ vroeg ik. Ik keek hem een beetje beschuldigend aan, wie weet zou hij erin trappen. Hij haalde zijn schouders op en liep weg.

———————–

Ik ga nu maar weer verder met m’n keukenkastjes. Een zinnig stukje schrijven doe ik een andere keer wel, vandaag zal het er absoluut niet meer van komen.

2 gedachten over “Vandaag Geen Stukje!”

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Abonneer je op dit blog

Voer je e-mailadres in om je in te schrijven op dit blog en e-mailmeldingen te ontvangen van nieuwe berichten.

Archieven

Leuke Links

Blogroll

De Rebelse Huisvrouw