Vandaag twee jaar…

© Foto van internetLieve Knol,

Vandaag precies twee jaar geleden, op woensdagochtend 27 juni om iets over tienen, verliet je ons. We wisten dat het ging gebeuren maar dat het zo snel zou komen, nee, dat hadden we ons in onze gruwelijkste nachtmerries niet kunnen bedenken. Zes maanden nadat je naar de huisarts was gegaan vanwege een vervelend kuchje verliet je ons.

Dat het vandaag al 2 jaar is, is niet te bevatten. Het KAN haast niet. Ik betrap mezelf er regelmatig op dat ik in termen denk als: ‘Vorig jaar’. Ik zeg het ook wel eens per ongeluk tegen mensen: ‘Vorig jaar is mijn broer…’, en dan dat woord. Ik kan het woord niet opschrijven. Ik weet dat je me nu een beetje uitlacht maar ik kan het woord gewoon niet opschrijven. Pap en mam zeggen het ook wel eens. ‘Vorig jaar is onze zoon…’ en dan weer dat woord. Het lijkt alsof het gisteren was. Het zal vast komen omdat  je nog zo ongelooflijk dicht bij ons bent. Omdat we overal je aanwezigheid nog voelen, overal nog je warme, rustige stem horen.

Pap en mam logeerden laatst hier en we gingen naar een oud filmpje kijken. Het was een filmpje gemaakt op 5 december 2002. We hebben genoten. Dochterlief was door het dolle heen vanwege de komst van Sinterklaas en jij was duidelijk in je element. Je had ook allemaal cadeautjes voor haar gekocht, weet je nog? God jongen, wat verwende je je kleine nichtje. Wat was je dol op haar en zij op jou. Dochterlief kwam laatst nog mijn kamer in, met tranen in haar ogen. ‘Wat is er lieverd?’ wou ik weten. Ze gaf me een boekje. ‘Ik ben mijn kamer en de boekenkast aan het opruimen en dit vond ik’, snikte ze. Het was een Vriendschapsboekje en de eerste die erin mocht schrijven was jij.  Toen ik las wat je geschreven had bij ‘Mijn Grootste Wens’ schoot ik vol. ‘Dat iedereen gelukkig mag worden’ had je geschreven. Zelfs nu ik dit opschrijf schiet ik weer vol. Jongen, wat mis ik je. Wat mis ik je. Mam zei laatst: ‘Het lijkt wel alsof het gemis juist meer wordt in plaats van minder’ en dat is ook zo. Zo voelt dat inderdaad. Het wordt niet minder.

Op dit moment zijn er de WK-spelen. Nederland heeft laatst een wedstrijd gespeeld waar je beslist van genoten zou hebben. Speciaal voor die wedstrijd zou je je oranje hemd aangetrokken hebben en je zou vrolijk en uitgelaten zijn. Mam zou bitterballen bakken en wij zouden ook komen. Pap kijkt nu alleen. Bij elke wedstrijd haalt hij je foto van de piano en zet hem op de salontafel. Zo ben je er toch een beetje bij.

Gisterochtend zat ik op mijn werk achter mijn bureau. Het was iets over tienen. Ik dacht aan je. Ik dacht: morgen om deze tijd is het twee jaar geleden. Op het moment dat ik dat dacht werd het liedje op de radio gedraaid dat ook tijdens jouw afscheid gespeeld werd. Ik kreeg er gewoon kippenvel van weet je dat? En even, heel even, dacht ik: dit doe JIJ. Op jouw manier wil je gewoon iets van je laten horen. En even, heel even, voelde ik me bijna blij.

We zijn zo dankbaar Knol, dat we je in ons leven hebben gehad. Zo eindeloos dankbaar. Waar je ook bent jongen: we houden van je. Altijd.

Dag broertje. Pas goed op jezelf.
Veel liefs en een dikke kus van je grote zus.

Voor Knol.
Knol was het koosnaampje dat ik ooit, lang geleden, bedacht had voor mijn broer.
Zijn echte naam was Walter.

23 gedachten over “Vandaag twee jaar…”

    1. Rebelse Huisvrouw

      Geneviève, wat leuk – en fijn – om even wat van je te horen. Ik wist niet dat je ook een blog had! ik heb jouw link toegevoegd in mijn blogroll, vind je dat goed? Groet, Lilian

  1. Mooi geschreven, veel sterkte. Hou de mooie herinneringen levend.

    (En dat gevoel dat hij – in mijn geval een andere hij dan in het jouwe- er is en iets dóet, dat heb ik ook soms. Fijn.)

  2. Heel veel sterkte. Mijn (oudere) zus overleed 10 jaar geleden, onverwacht. En ook al is het al tien jaar geleden en was onze band, denk ik, minder sterk dan tussen jou en je broer, het gemis blijft. Het is een hap uit je leven. Net als jij ben ik dankbaar haar in mijn leven gehad te hebben.

  3. Ik geloof wel dat hij bij jullie is en dat dit lied niet toevallig voorbij kwam.

    Gemis is een leegte die blijft,
    Een ruimte die met je meedrijft,
    Gevuld met mooie herinneringen,
    Die jij met heel veel liefde beschrijft ❤

    Heel veel sterkte voor ieder van jullie familie die hem een warm hart toedragen xxx

  4. Hoe verdrietig ook, het is zo mooi dat jullie zo’n sterke band hebben dat die zelfs over de dood heen reikt. Dat zo’n liedje (prachtig trouwens, Kyteman) op zo’n moment uit de radio komt, gebeurt natuurlijk niet zo maar, dat is gestuurd. Hij is er nog steeds en het lijkt of hij je wil troosten. Je gaat steeds meer beseffen dat het definitief is en dat maakt het extra moeilijk, denk ik. Heel veel sterkte, voor jou, je ouders en je dochter.

  5. Ik lees geen verdriet, maar pure liefde voor elkaar. Wat hebben, nee ik zeg het verkeerd, wat houden jullie veel van elkaar. Respect. En het is niet een gemis, het is juist een een bevestiging dat jullie mooie herinneringen aan elkaar hebben.

    Love As always
    Di Mario

  6. Het leven is soms zo broos, het verschil tussen dat wat we nu kennen en dat andere, duistere, donkere niets, zo klein, dat je van elke dag/uur/minuut moet genieten. Wij zijn juist dezer dagen in rouw om een heel goede en als broer aanvoelende vriend die twee dagen geleden van ons werd weggenomen door domme medische pech. We zitten er nog verslagen bij. Het kan niet….en toch is het waarheid. Keihard, onverwacht, onredelijk, maar toch! Ik snap het gevoel….

  7. Met tranen in mijn ogen lees ik, het is zo herkenbaar daar.
    Heel veel sterkte voor jou en de jouwen, op dagen als
    deze sta je er bewuster bij stil en dan besef je dat
    bijzondere mensen gaan en toch ook niet…Liefs!

  8. Ik geloof niet in toeval. Dat liedje viel je toe, als boodschap, als teken dat je broer ergens op je wacht. Je hebt het zo mooi beschreven. De liefde voor hem is bijna tastbaar. Sterkte en liefs,
    Kakel

  9. Rebelse Huisvrouw

    Dank allen, voor jullie lieve en warme reactie. Nog een fijne avond, slaap lekker straks en heel veel plezier morgenavond (voetbal!)

  10. Je schrijfsels over hem zijn steeds erg aandoend, het is duidelijk dat je broer een fijn mens was. Hem missen is geen schande, maar logisch. In ieder geval, sterkte

  11. Goh wat herkenbaar zeg, mijn broer overleed 3 jaar geleden ook nadat hij 5 maanden daarvoor te horen kreeg dat hij niet meer beter kon worden. Heel gek was het ook toen ik 1 1/2 jaar geleden 60 werd en opeens ouder was dan hij, hij had het net niet gehaald. Ik hou nu nog zijn tuin bij, hij woonde bij mijn moeder, het was onze gedeelte passie tuinieren. Toen vorige week iemand tegen me zei, de tuin ziet er weer net zo mooi uit als toen je broer er nog was, sprongen de tranen in mijn ogen.
    Niet iedere dag maar opeens mis ik hem dan zo. Voor jou ook heel veel sterkte er mee, zo’n verlies blijf je gewoon voelen en zeker op die speciale dagen zoals sterfdag en verjaardag.

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Abonneer je op dit blog

Voer je e-mailadres in om je in te schrijven op dit blog en e-mailmeldingen te ontvangen van nieuwe berichten.

Archieven

Leuke Links

Blogroll

De Rebelse Huisvrouw