© Bron: Pixabay
book-2929646_1280

Over Stress & Sangria

Zaterdag 11-11
Lief dagboek,
Het is nu 01.20 uur en we zijn net thuis. Vanavond waren naar de verjaardag van vriendin S., de vriendin wiens man laatst gezegd had dat hij zich zorgen maakte om haar ‘excessieve alcoholmisbruik’. Ik moest wel lachen: bij elk glaasje wijn dat ze zichzelf inschonk stootte ze hem aan en zei: ‘Kijk lieverd, let goed op, ik ga weer de mist in!’ De man van S. kon er gelukkig om lachen maar zei op een gegeven moment wel dat hij in zijn algemeenheid vond dat ‘VROUWEN zich moeten gedragen’.
S. knikte begaan. ‘Ik begrijp het’ zei ze. ‘Je hebt een beetje last van de jaren vijftig mentaliteit. Je moet maar zo denken: vroeger kookte een vrouw als je moeder maar tegenwoordig drinkt ze als je vader. De tijden zijn veranderd’. Man van S. zuchtte. Hij zag er wat moedeloos uit vond ik. Al met al was het een leuke avond.

Zondag 12-11
Zojuist heb ik een petitie getekend voor een basisinkomen voor werkeloze 55-plussers. Nu worden er door het UWV ‘sollicitatietrainingen’ gegeven die tientallen miljoenen euro’s per jaar kosten en hoeveel mensen vinden door deze trainingen een baan? Dat weet niemand, ook de overheid niet! Is dat niet een beetje raar? Kunnen die tientallen miljoenen euro’s dan niet veel liever.. enfin.

Dagboek, nou had ik weer zo lekker gekookt en toch vond man het niet geweldig. Ik begrijp het niet. Ik had een heerlijke ovenschotel gemaakt met: gepureerde kikkererwten en zwarte bonen. Daardoorheen husselde ik vervolgens gekookte quinoa, boerenkool, tahin (sesampasta), geraspte kaas en kruiden. Hij wilde het wel proberen hoor, daar niet van, maar na toen ik hem na één hapje meer aanbood hoefde hij niet.
‘Vind je het niet lekker?’ vroeg ik.
‘Heerlijk’ mompelde hij schor. Daarna wierp hij me een vreemde blik toe.

Maandag 13-11
Liep net naar beneden om een kopje thee te halen (zat boven achter de computer) en zag een stukje van Radar op tv. Daar leerde ik dat het bijna 1200 euro kost om je amandelen in Rotterdam te laten knippen tegen 719 euro in Nijmegen en 298 euro in Delft. En om het allemaal nog wat omslachtiger te maken: in hetzelfde ziekenhuis kan de prijs per patiënt ook nog eens verschillen, afhankelijk van de verzekeraar. Ik blijf het zeggen dagboek: lang leve de vrije marktwerking. En de managers die het land regeren maar lachen. Nou, ik ook. Hahaha. Snik.

Dinsdag 14-11
’s Ochtends eerst uitslag gehaald van MRI (had vorige week een MRI gekregen, borstcontrole). Uitslag was gelukkig goed. Het blijft trouwens verschrikkelijk dagboek, dat de mammapoli hierin Harlingen gaat sluiten. Vrouwen van Harlingen en omgeving: pikken we dit? Er hoort in Harlingen toch gewoon een mammapoli te zijn? Er schijnt een groep raaskallende prutsers te zijn die een wedstrijdje spelen: wie bedenkt het meest stompzinnige plan. Zijn er soms premies en bonusjes gekoppeld aan de meest absurde ideeën? Kan me echt opwinden hierover. Vijftig jaar geleden was Harlingen er qua ziekenhuizen en poli’s beter aan toe dan tegenwoordig. Lang leve de vrije markt… o nee, dat zei ik gisteren ook al.

Woensdag 15-11
Dagboek, het is te gek voor woorden maar onze Grote Leider heeft 1.4 miljard geschonken aan aandeelhouders. ‘Voor U, Grote Genadige Goedheid’ zal hij erbij gemurmeld hebben, de ene knieval na de andere makend voor zijn persoonlijke altaartje dat Unilever heet. Als hij hiermee zijn ware aard niet heeft laten zien dan weet ik het niet meer. Het is echt beschamend: hij heeft de dividendbelasting afgeschaft omdat enkele grote bedrijven (en hij weigert te zeggen welke) hebben gezegd ‘anders uit Nederland vertrekken’. Dit gedrag verwacht je in een gemiddelde bananenrepubliek maar zo diep zijn we dus al gezonken. Ach ja. Waar één wil is, is de democratie heel ver weg.

Net naar herhaling gekeken van Pauw gisteravond. Er schijnt een medicijn te zijn tegen de spierziekte SMA en één zo’n spuitje kost maar liefst 80.000 euro. Het eind is duidelijk zoek, sterker nog: volgens mij is er geen eind. Gezondheid zal in de toekomst alleen maar voor het Bilderbergclubje te koop zijn.

Later naar stadje met vriendin M. Wat is het al vroeg donker! Liep over een uitgestorven Voorstraat. Best knus, deze tijd van het jaar. Ik ben tot de ontdekking gekomen dat ik tegenwoordig geen hekel meer heb aan de herfst en de winter. Dat (die hekel) heb ik heel lang gehad maar sinds ik de blauwe lamp gebruik is er een wereld voor me opengegaan (lees: veranderd). Stom hè? Ik geloofde eerst nooit zo in lichttherapie maar het werkt echt.

Donderdag 16-11
Volgende week sla ik even over dagboek – dan staat op deze plek geen stukje. Dan zit ik in Malaga en ben ik waarschijnlijk net herstellende van alle stress die ik heb moeten doorstaan door me in een vliegtuig te begeven. O God. Ik wil overal wel heen maar dan liever met de auto/fietsend/lopend en desnoods kruipend. Niet vliegend. Ik haat het. Kan ik niet compleet gedrogeerd op reis volgende week? Het ergste is: tegen de tijd dat ik bijgekomen ben van alle emotie moet ik weer naar huis. Met het vliegtuig. Enfin. Als de sangria maar goed smaakt zullen we maar zeggen. Olé.

10 gedachten over “Over Stress & Sangria”

  1. Schandalig van die 1,4 miljard. De Man Die Altijd Lacht en zogenaamd van transparantie houdt is een aanfluiting voor ons land.
    Drink er maar een extra sangria op (-: Fijne vakantie!

  2. Manlief heeft gelijk, niet te vreten, voer voor de konijnen.
    Abraham weet wel waar hij de mosterd moet halen. Mark geeft met gulle hand (man gebruik toch je verstand)
    Gezondheid straks alleen nog te koop.
    Ik vloog 7 keer en genoot ervan.
    Sangria is nergens zo lekker als in Spanje:-)

  3. Even meegeven dat die 1,4 miljard ook naar beleggingsvehikels gaat waar mogelijk ook je pensioenverzekeringen in beleggen. Enfin, toch vloeit het grootste deel naar een zeer beperkt publiek.
    Malaga, kijk eens aan. Dat lukt niet echt met de auto dacht ik.

  4. Lichttherapie

    sommige mensen zien het licht pas op latere leeftijd
    vaak worden dan de eigen gebreken
    met verrassend grote ogen bekeken
    duisternis verbergt van alle kleuren hun schoonheid

    Ach, ook in een vliegtuig vliegt de tijd razend snel voorbij, Rebelleke. 🙂
    Lenjef

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Abonneer je op dit blog

Voer je e-mailadres in om je in te schrijven op dit blog en e-mailmeldingen te ontvangen van nieuwe berichten.

Archieven

Leuke Links

Blogroll

De Rebelse Huisvrouw