Niet op Vaderdag!

Deze foto kan heus wel hoor pap!Toen het laatst Vaderdag was, had ik graag een mooi stukje willen schrijven over mijn lieve vader maar HET MOCHT NIET VAN HEM!
‘Ik wil niet op internet staan’ waarschuwde hij me ruim van tevoren. ‘Ik wil niet met mijn foto op internet en ik hoef ook geen mooi verhaal over mezelf op internet. En nogmaals: al helemaal geen foto.’

Je zou zweren dat de lieverd een van de meest gezochte misdadigers van het westelijk halfrond is. Bij het uitspreken van ‘al helemaal geen foto’ keek hij me streng aan en even voelde ik me een jaar of 14 toen ik – wéér – met een slecht cijfer thuiskwam.

‘Je oefent maar lekker op je moeder’ ging hij verder. ‘Die vindt het niet erg als je over haar schrijft. Maar voor mij hoeft het niet.’

Hiermee reed hij me aardig in de wielen want ik wou voor Vaderdag iets over hem schrijven. Ik legde dat ook uit: ‘ja, maar pap: het staat idioot als ik wel over mama met Moederdag iets schrijf en over jou helemaal niets. Dan is mijn blog zo half, zo leeg. Niet compleet in elk geval.’

‘Dat kan me niet schelen’ hield hij stug vol. ‘Dan maar een half blog. Maar ik hoef geen Vaderdagverhaaltje en ik wil ook geen foto van mezelf op internet.’
Op mijn: ‘ik vind dat je wel wat geheimzinnig doet hoor’ keek hij alsof hij in een citroen hapte.

Toen het laatst Vaderdag was heb ik dus niets over hem geschreven. Dat vond ik een beetje jammer, want ik had hem heel wat te vertellen. Nu heb ik dat toch wel gedaan, maar dan op een mooie Vaderdagkaart die ik gekocht had. Het probleem was, dat er op de kaart veel te weinig ruimte was voor alles wat ik eigenlijk wou schrijven.

Ik had willen schrijven:
Lieve pap. We hebben weer een Vaderdag te pakken. Dit jaar is het een vreemde, andere Vaderdag. Vorig jaar was het een emotionele, verdrietige dag. We hadden enkele dagen daarvoor te horen gekregen dat we onze broer en zoon nog maar even bij ons mochten hebben en we wisten dat het de laatste keer was dat hij met Vaderdag bij ons zou zijn. Met z’n viertjes hebben we die dag intens beleefd. Hij had een kleinigheid voor je (‘haal jij even wat voor pa namens mij?’ had hij aan me gevraagd) en ik ben later samen met hem zelfs nog even naar zijn huis gegaan. In de auto zat hij naast me, mijn kleine broertje, en hij was een liedje aan het neuriën. Het was heel onwerkelijk en niemand had kunnen denken dat hij er nog maar 10 dagen zou zijn.
Pap, al die maanden ben ik getuige geweest van je grenzeloze liefde voor ons, je kinderen. Als een leeuw heb je gevochten voor je jongen en dat hij het niet heeft gehaald lag niet aan jou. Ik ben trots op je pap, en ik ben er trots op dat JIJ mijn vader bent.’

Dit is wat ik allemaal had willen schrijven voor hem. Op mijn blog. Voor Vaderdag. En toen dat niet mocht wou ik het op de kaart doen maar daar was gewoon veel te weinig ruimte voor.

En ik vind het vervelend en jammer dat ik dat allemaal niet van hem op mocht schrijven. Op mijn blog. Want dat had ik namelijk heel erg graag gedaan.

18 gedachten over “Niet op Vaderdag!”

    1. Rebelse Huisvrouw

      @Ingrid: ik ga het toch eens aan hem vragen, wie weet vindt hij ’t uiteindelijk toch wel goed…;-)

  1. Wat goed dat je toch hebt geschreven. En zo mooi! Wat een heftige tijd is dat voor jullie geweest. En nu weer; al die herinneringen. Ik begrijp jou, het móét eruit, maar ik begrijp ok je vader: moet dat nou openbaar? (Ja, dat moet!)

  2. Vaders zeggen het niet zo gauw, maar ze zijn meestal toch wel trots en blij als ze zoiets over zichzelf lezen, zélfs al mocht het eerst helemaal niet van ze… En stiekem zal hij hierdoor ook een troost ervaren !

    1. Rebelse Huisvrouw

      @misssexandthecity: dat doe ik zeker! Zolang het allemaal nog kan moet je genieten van wat je hebt!

    1. Rebelse Huisvrouw

      @Juffie: dat komt waarschijnlijk omdat de meeste vaders nogal bescheiden zijn terwijl moeders (lees: vrouwen!!!) dat vaak iets minder zijn. Of ik dat rebelse van mijn vader heb? Hmmm, ik zou er geen eed op durven doen – hij heeft vaak genoeg verbijsterd naar me gekeken en ik HOORDE hem dan denken: ‘van wie heeft ze dit toch???’ 😀

  3. Hahahaha, laat je vader hier maar eens iets van zeggen. Zou hij het lezen? En zo ja, wordt hij dan kwaad of krijgt hij iets berustends. Zo van: dat doet maar en je kunt er niks tegen doen, ach, ach, ach…

    In elk geval is het nu duidelijk dat het een fijne vader is.

    Mmmm… ik zou mijn kinderen misschien toch eens moeten influisteren dat er zoiets als vaderdag bestaat. Twintig jaar geleden kreeg ik nog wel eens een mislukt ontbijtje op bed (dat ik natuurlijk glimlachend opat), maar nu vinden ze dat allemaal onzin. Is ook onzin. Maar ja… maar ja…

    1. Rebelse Huisvrouw

      @Plato: treffender had je de reactie van mijn vader niet kunnen weergeven! Hij was een en al berusting en zei létterlijk: ‘ach. Ach ja hè.’ Ik ben er nog niet uit of het een klein beetje schamper klonk trouwens, maar dat is bijzaak 😀

      En ja, probeer toch eens jouw kinderen subtiel te wijzen op Vaderdag. Die fles wijn (of wat dan ook) wil je toch ook niet zomaar aan je neus laten voorbij gaan? It’s the thought that counts, dat weet ik. Maar ja… maar ja….

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Abonneer je op dit blog

Voer je e-mailadres in om je in te schrijven op dit blog en e-mailmeldingen te ontvangen van nieuwe berichten.

Archieven

Leuke Links

Blogroll

De Rebelse Huisvrouw