Bron: Pixabay gothic-1629448_1280.jpg

Lief Dagboek – Het Vertrouwen

Vrijdag 13-01
Lief dagboek,
Vandaag vijf jaar geleden – ook op vrijdag de 13de – hoorde mijn broer dat hij ziek was. Vijf jaar geleden veranderde ons leven drastisch. Raar dat het al vijf jaar is – het lijkt alsof het gisteren was. Wat zeg ik: het lijkt alsof het zojuist was dat de telefoon ging en ik aan zijn stem hoorde dat er ons iets verschrikkelijks boven het hoofd hing. God, wat zou je de klok soms graag terug willen zetten. Ver, heel ver terug.

Zaterdag 14-01
Naar stadje toe. Bij groentekraam gevraagd ze misschien sopropo hadden maar tot mijn grote verdriet hadden ze het niet. Is er iemand die weet waar ik dat hier in de buurt kan kopen? Of – en dat is misschien nog beter – is er een boer in de omgeving die sopropo wil telen? Speciaal voor mij? Als dank maak ik dan elke week…eens kijken… een worteltaart?

Het was de hele dag labiel weer – dan weer zon, dan weer sneeuw/hagel. Houd daar niet van. Het is het een of het ander, niet dat wankele gedoe.

Zojuist dagboek, nam ik een Milky Way en wat er toen gebeurde grensde aan het wonderbaarlijke: mijn hersens sloegen op tilt en dachten vervolgens alleen maar aan een volgende Milky Way. Het was niet normaal. Bij alles wat ik zei of dacht gonsde er maar één gedachte door m’n hoofd: ‘Nog een – nog een – nog een’. Zo zal een junk zich ook voelen. Dat ik het niet deed zegt veel over mijn ijzeren wilskracht. Het feit dat ik de laatste op had gegeten en er dus niets meer voorhanden was speelde wellicht ook een rol.

Begonnen met The Crown, gaat over het leven van Elizabeth. Waarom, ik blijf het me afvragen, leven die mensen in pracht en praal? Is het werkelijk normaal dat we met z’n allen besluiten om één familie geld toe te stoppen en te onderhouden? En als dat toch zo is, waarom is het dan niet, snik, MIJN familie??? Ik snap het niet en ik zal het nooit snappen.

Zondag 15-01
Heb De Indiase Bruid van Karin Fossum uit, was ik laatst mee begonnen. Het boek was niet slecht, zeker niet, maar ik zit toch met wat vragen en dat is irritant. Een van de meest prangende vragen is: ‘Wié heeft het nou gedaan???’ Geen rare vraag als je bedenkt dat het héle boek gaat om het vinden van de moordenaar. Pfff. Zal het maar onder het hoofdstuk nooit beantwoorde vragen scharen.

Wandeling gemaakt, was mooi weer. Kefir bij AH gekocht – schijnt erg gezond te zijn. Mijn oudtante Marie maakte het altijd zelf, zal toch eens aan moe vragen hoe ze dat precies deed.

Zojuist dagboek, zat ik op de bank met laptop terwijl man naar voetbal keek. Opeens vond ik de opgewonden toon van commentator vrij hysterisch. ‘Stel je voor dat wij, vrouwen, een programma zouden presenteren waarin we ons ZO zouden laten gaan?’ zei ik tegen man. Hij keek niet begrijpend op terwijl ik rechtop ging zitten.
‘Als vrouwen hetzelfde zouden doen zou het ZO klinken’ en met een opgewonden hoog stemmetje begon ik te piepen: ‘Wat een fantastische avond is dit meiden – alsof het allemaal zo moet zijn – wat een genot om naar te kijken – wat is dit prachtig! Moet je die benen zien, hoe behendig, wat een kracht, wat een souplesse en – wacht, wat doet hij nou? Hij moet een kleine ruimte vinden…hij…hij… hebbes! Hij zit erin!!! Jaaaaaaaaaaaaaaaaaa!’
Man keek verstoord naar de tv. ‘Moet jij niet lekker boven achter je pc gaan zitten?’ vroeg hij.

Maandag 16-01
Had vreemde droom. Droomde dat me de vraag gesteld werd: ‘Als je je leven over zou kunnen doen, wat zou je anders doen?’
‘Dan zou ik communicatie studeren’, antwoordde ik met grote stelligheid.
‘Waarom?’ was de volgende vraag.
‘Omdat…hmmppfff…’ stamelde ik. Wat een ontzettend achterlijke droom.

Dagboek: ik heb vandaag zelf amandel/cashewmelk gemaakt en het is nog gelukt ook! Ik kwam een filmpje op internet tegen waarin uitgelegd werd hoe gemakkelijk het zelf te maken is en voortaan ga ik dat doen. Ik ergerde me er al een tijd aan dat er in die dure pakken maar TWEE % amandel zit – de rest is water. Nu hoef ik dus noooooooit meer een liter water met verdikkingsmiddel en hooguit drie opgeloste amandeltjes te kopen.

Dinsdag 17-01
13.06 uur. Ik zou best wel…

15.50 uur. Weet niet meer wat ik zou schijven.

Donderdag 19-01
Met vriendin M. even naar stad en daarna bij haar thuis nog kopje thee gedronken. Man van M. had weer raadseltje, daar houdt hij van. ‘Ze zeggen dat het daalt maar in werkelijkheid stijgt het, rara?’
Ik had geen flauw idee.
‘De criminaliteit‘, brulde hij. ‘De enige reden dat het op papier daalt is omdat de burger geen aangifte meer doet. Jan met de Pet weet dat het totaal geen zin heeft – het ontmoedigingsbeleid van Van der Steur werpt zijn vruchten af. In 2015 werden 960.000 misdrijven geregistreerd maar het werkelijke aantal delicten schijnt 4,5 miljoen te zijn. Het enige dat daalt is ons vertrouwen in de politie en in de politiek’.

Hier, dagboek, kon ik niets tegen inbrengen. Hoewel ik het achteraf niet helemaal met man van M. eens was toen ik naar mijn eigen vertrouwen keek. Dalen – kan mijn vertrouwen nóg dieper dalen? Nah. Onmogelijk.

 

19 gedachten over “Lief Dagboek – Het Vertrouwen”

  1. Een kefir plantje moet ergens bij jou in de buurt te regelen zijn.

    Een kookcursus waarmee je in jouw buurt allemaal mensen enthousiast maakt voor sopropo. Uiteindelijk doel dat er steeds maar om sopropo gevraagd zal worden ..l
    Een van de groenteboeren zal hier vast op gaan inspelen.

    Ik kom graag voorproeven bij jouw cursus.

    Vriendelijke groet,

  2. De Indiase Bruid, ja, mooi boek… ik herinner mij dat hij het over haar vooruitstekende voortandjes had en dat hij heel zot was van haar met die tandjes. Maar wie haar vermoordde, weet ik (ook) niet meer…

  3. ik heb even moeten kijken op google wat een sopropo is. Dit kennen we hier niet.
    Ja de tijd vliegt. Soms zou ik wel eens een knop willen hebben die de tijd stil zet.

  4. Dat was weer een lange bijdrage aan blogland.☺
    Vanzelfsprekend blijft de herinnering aan je broer je bij, dat onthoud je.

    Wat ik zeer bewonder is die wilskracht met milky way. Het moet een bezoeking zijn geweest, knap dat je er zo goed doorheen bent gerold!

  5. Kan me heel goed voorstellen dat je je broer mist. Als ik er al aan dénk dat hij ongeneeslijk ziek zou zijn, springen de tranen in mijn ogen… Heel veel sterkte. Niet alleen voor vandaag maar ook voor morgen, volgende maand en…heel je toekomst.
    Sopropo heb ik maar even gegoogeld; had er nog nooit van gehoord. Aparte groente om te zien!
    Dikke kus ♥

  6. Ook al is het vijf jaar geleden, het overlijden van een dierbare blijft altijd hangen. Terugkeren in tijd en nog één en ander vragen of uitspreken? Misschien. Maar het moet ook kunnen. Mijn eigen moeder is momenteel terminaal, maar sommige onderwerpen durf ik toch niet aansnijden omdat ik weet dat ze het niet zou willen.

  7. Het overlijden van je broer blijft je natuurlijk altijd bezighouden, misschien dat de pijn anders wordt, ik weet niet hoe dat bij anderen gaat, mijn zus is acht jaar geleden overleden, heel raar, nog altijd. Er is geknabbeld aan het gezin en dat is iets wat je niet uit kunt leggen aan iemand die dit niet heeft meegemaakt, het is een apart gevoel en het went nooit. Verder kijken Man en ik nu ook The Crown en weet ng niet wat ik ervan vind, maar de luxe is belachelijk, dat ben ik met je eens. Lange week, maar heel leuk om te lezen…lange reactie voor jou te lezen, Rebelse Huisvrouw 😉 Oh…en die milky way, het water loopt mij in de mond.

  8. Ik weet nog goed dat ik pas bij je kwam lezen. Jouw broer was toen al dik twee jaar overleden. Heb uit jouw stukjes en jouw reacties op de mijne veel steun gehad. Iemand die weet hoe het voelt. Iemand die die weg al is gegaan. Ik weet nu omdat het niet uitmaakt of het nou een, of meer jaar geleden is. Je mist ze evenveel. Gelukkig zijn er nog de mooie herinneringen.

    Wat jij met Milky Ways hebt heb ik nou altijd met wijn:(
    X

  9. Dat gevoel van iemand missen zal nooit weggaan. We kunnen zoveel, waarom dan niet de klok terugzetten? Sterkte.
    Ik heb trouwens hetzelfde als beaunino heeft … na één wijntje volgen er meer. Mijn hersens komen dan juist tot rust in plaats van op tilt te slaan 😉

  10. Je schrijven over je broer raakt me, vijf jaar is lang
    terwijl het inderdaad ook is alsof het gisteren was.
    Het gemis groeit ondertussen alsmaar groter..

    En dan je droom, je schrijven over het potje voetbal,
    Sopropo (wat is dat?) de Milky Way heerlijk hilarisch
    weer, met een grote glimlach begin ik mijn dag ;-)) X

  11. Na de tweesprong

    we zijn allemaal
    waanzinnig snel
    of traag onderweg naar het slot

    dat niet voor elke sterveling even ver ligt
    velen met in de rugzak ondraaglijk gewicht

    dat er bloemen
    of distels staan
    waar we gaan hangt af van ons lot

    Sterkte, Rebelleke!
    Lenjef

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Abonneer je op dit blog

Voer je e-mailadres in om je in te schrijven op dit blog en e-mailmeldingen te ontvangen van nieuwe berichten.

Archieven

Leuke Links

Blogroll

De Rebelse Huisvrouw