© Pixabay paper-3190198_1280

De Olijke Zalm

Kijk, dat is nou pas echt humor: Gerrit Zalm van staatsbank ABN Amro ‘hoopt dat de politiek in 2013 positiever gaat spreken over banken, zodat het vertrouwen in banken groeit.’
Een olijk lachende Zalm siert dit stukje in de krant. Heerlijk, die guitige blik. Op zich is die blije blik natuurlijk heel normaal bij Zalm: de man lacht altijd, ongeacht de boodschap. Een soort Rutte in het klein zeg maar. Als minister van Financiën duwde hij ons de mislukte euro gierend door de strot en wat zich bij de DSB afgespeeld heeft was ook echt enorm lachen. 

Gerrit Zalm, ooit Lid van de Raad van Bestuur bij het fiasco dat DSB heet en medeverantwoordelijk voor het gehannes met de euro hoopt dus dat ‘de politiek positiever gaat spreken over banken.’

Dit kan je met recht de dijenkletser van het jaar noemen en het getuigt van een grenzeloze humor die de man moet bezitten. Hoe kan wie dan ook zich positief uitlaten over banken zolang er iets niet drastisch verandert? De gewone burger zal het in elk geval niet doen, wat ‘positiever spreken over banken.’ En dat is natuurlijk ook een onmogelijke opgave als je bedenkt wat de banken met ONS geld gedaan hebben.  Het is namelijk ons geld waar de Vereniging der GrootGraaiers zich aan te buiten gingen. De centen die in hun zakken verdwenen waren onze centen. En nu moeten wij als een stelletje hersenloze schlemielige zwakzinnigen vertrouwen krijgen in de banken op basis van de positieve uitlatingen in de politiek? Het idee! LOL Gerrit! Hulde! Het is echt een beetje moeilijk om het vertrouwen te laten groeien in banken, serieus.

Het is simpel: zolang spaarders nog maar 2% rente krijgen over hun geld maar wel 12% rente mogen betalen als ze geld lenen dan klopt er natuurlijk iets niet. Dit soort praktijken kunnen onmogelijk vertrouwen wekken en de economie even een zetje in de rug geven. Zelf schaterlachend 10% per jaar in je zak stoppen dankzij het uitlenen van andermans geld en tevens om vertrouwen vragen komt op de een of andere manier zelfs bijzonder onnozel over beste Gerrit.

Vooralsnog bewaar ik mijn geld in een oude sok. Ingegraven in een kuil. Met daaroverheen een kuub zand. Bewaakt door zeven bronstige beverratten. Toegegeven: het is wat lastig om erbij te komen zo nu en dan. Maar ik weet zeker dat het daar veilig is. En vertrouwd.

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Abonneer je op dit blog

Voer je e-mailadres in om je in te schrijven op dit blog en e-mailmeldingen te ontvangen van nieuwe berichten.

Archieven

Leuke Links

Blogroll

De Rebelse Huisvrouw