Het (S)puttertje

Het is me gelukt! Eindelijk! Ik heb me er met de moed der wanhoop doorheen geworsteld en vaak dacht ik: ‘ik kap ermee’, maar dat vond ik ook weer zo’n zwaktebod. Dus zette ik knarsetandend door, me regelmatig afvragend: ‘waar GAAT dit over? What is the bloody point of all this?’ (Yes, I speak also a little word English ;-)) maar dan dacht ik meteen: ‘kom op. Doorzetten. De hele wereld doet er zo lyrisch over – alle recensies zijn zo lovend, het ligt aan jou.’

En dat zal dan ook wel. Het zal aan mij liggen. Maar ik vond er geen hol niets aan. Ik heb het over ‘Het Puttertje’ van Donna Tartt. Bij elke bladzijde die ik omsloeg dacht ik: ‘dit boek is een hype.’ Ik kan het anders ook niet verklaren maar nogmaals: het zal aan mij liggen. Wat Donna Tartt in 928 pagina’s vertelt had ik in 30 kunnen vertellen maar dat zegt niets natuurlijk. Dat zegt alleen iets over mijn onvermogen om uitvoerig, uitgebreid en langdradig te kunnen vertellen.

Natuurlijk vind ik het knap wat ze doet. Ik doe het haar niet na. En misschien waren mijn verwachtingen wat te hoog gespannen na haar 2 vorige boeken, dat kan ook. Hoe dan ook: ik ben blij dat ik er vanaf ben. Dit was eens maar nooit meer. Er zijn van die boeken die je nog wel eens opnieuw wilt lezen (ik wel tenminste, vooral Harry Potter) maar hier bedank ik voor.

Na Het Puttertje stortte ik me ter afleiding even op enkele sprookjes van Grimm en Hans Christian Andersen. Ik heb heel lang gedacht dat het woord ‘grimmig’ afgeleid was van de naam ‘Grimm’ maar dat is niet zo. Gisteren heb ik ‘Het meisje met de Zwavelstokjes’ van Andersen weer eens gelezen en ik bleef – opnieuw – zitten met een akelig gevoel. Hoe dan ook, ik dacht: ik ga voor de grap een variant erop schrijven. Ook een Niet-Blij sprookje. Komt ‘ie:

Het Vrouwtje met de Stokjes
Ze had een vreemde gewoonte, al haar hele leven lang: ze verzamelde stokken. Grote stokken, kleine stokken, bruine, gele, groene en rode stokken: allerlei soorten stokken verzamelde ze.
Een stok voor elke gelegenheid had ze. Als ze moest tellen hoeveel stokken ze had kwam ze tot ver over de honderdduizend. Ze gebruikte de stokken compleet willekeurig. Op momenten dat je het niet verwachtte haalde ze een stok voor de dag en begon er verwoed mee te slaan.
Het konden oude stokken zijn. Stokken die ze jaren geleden al eens gevonden had. Elke stok bewaarde ze zorgvuldig. Koesterde ze. Eens in de zoveel tijd haalde ze met een grimmig glimlachje een stok naar boven, inspecteerde hem, poetste hem op en zette hem weer terug. Nooit, maar dan ook werkelijk nooit, zou ze een stok weggooien. Ook als ze hem al eens gebruikt had. Ze was er teveel aan gehecht, aan al haar mooie stokken. Ze weggooien zou zonde zijn. Een leven zonder stokken zou leeg zijn. Vreemd. Eng bijna. Ze speurde constant om zich heen, op zoek naar een nieuwe stok en het kwam eigenlijk zelden voor dat ze huiswaarts keerde zonder er weer een aan haar collectie te kunnen toevoegen.
Haar leven bestond uit stokken. Grote stokken, dikke stokken, dunne stokken. Lange stokken, fragiele stokken, buigzame stokken. Ze had het zo druk met haar stokken dat ze compleet vergat te leven. Toen ze oud was had ze niemand meer. Iedereen had zich van haar afgewend. Ze vond het niet eens meer erg. Want ook dat was weer een nieuwe stok om ooit mee te kunnen slaan.

—————

Zo, dat was een variant uit de losse pols. Een volgende keer een variant op Sneeuwwitje. Over dat gedoe in dat huisje met 7 van die mannen en waarom dat eigenlijk toch wat raar was.

42 gedachten over “Het (S)puttertje”

  1. geweldig!
    Ik had trouwens – moet ik eerlijk bekennen – het zelfde gevoel met ‘Eat, Pray, Love’ van Elizabeth Gilbert. Ik heb ’t nooit uitgelezen, ik kwam er NIET doorheen… Harry Potter daarentegen 🙂 🙂
    Ik ben benieuwd naar jouw Sneeuwwitje!

    1. Rebelse Huisvrouw

      Jaaaaaa! Dat boek heb ik ook nog steeds niet uit, dat Eat, Pray, Love, het lukt me niet. Stom hè? Ik kan m’n aandacht er gewoon niet bij houden. Ik lees een paar regels en ik denk: pffff, laat maar. Ik ga er binnenkort weer eens aan beginnen, kijken of het me nu wel lukt!

  2. Boeken en hypes… ik doe er uit een soort van vreemde afkeer niet aan mee. Ik schaf ze niet aan en lees ze niet. Dan heb ik in elk geval weer één extra onderwerp waar ik niet over kan meepraten 😉 Sneeuwwitje? Ik heb er ooit ook een moderne versie van geschreven. Ben benieuwd naar die van jou.

    1. Rebelse Huisvrouw

      ‘…weer één extra onderwerp waar ik niet over kan meepraten’ – haha!

      Ik kom hem binnenkort even bij je lezen, jouw versie van Sneeuwwitje!

  3. Leuke variatie op het sprookje. Ik heb het Puttertje ook liggen (maar dan in de Engelstalige versie), misschien dat het mij wel kan bekoren. Ik hoop dat het aan de vertaling ligt!

    1. Rebelse Huisvrouw

      Soms wil het nog wel eens aan de vertaling liggen ja, hoewel het onderwerp ook wel belangrijk kan zijn. In dit geval vrees ik toch dat…tja 😀 Ben benieuwd hoe jij ‘m zal vinden!

  4. Ze werd zeker Stok Oud 😉

    Ik ben geen fanatieke lezer en dat wat ik lees moet mij aanspreken of aantrekken.
    Nu kreeg ik laatst het boek haar naam was Sarah te leen..daar moet ik bekennen dat het naar mijn gevoel te veel om de journaliste draaide …ik verwachtte meer over het meisje Sarah te lezen en haar familie goed boek maar niet om nogeens te lezen.

    1. Rebelse Huisvrouw

      Dat boek heb ik ook gelezen – het einde vond ik opeens een beetje teveel afwijken van de rest van het verhaal maar ik heb wel zitten snikken hoor… En toen bij de film nog een keer 😀

  5. Over dat Puttertje heb ik geen oordeel. Het is geen genre dat ik lees. Jouw stukjes lees ik wel en dan ben ik vaak aangenaam verrast. Vooral over die vrouw met die stokjes. Is dat dan helemaal een verloren leven? Of hoort dit ook bij een menselijke ontwikkeling. En wat is goed/fout in een wereld die geen tijd kent? Enfin, genoeg piekeraanleidingen. Overigens is ergens in mijn historie ook een persiflage op het meisje met de zwavelstokjes terug te vinden. Ergens in de categorie fictie. Maar dat is allang geleden.

      1. Ik heb hem geprobeerd op te zoeken. Maar ik vind hem niet. Vermoedelijk heb ik hem van de blog gehaald. Niet goed genoeg. Maar als je wilt kijk ik nog even in Word. Daar zal ie nog wel ergens staan.

  6. Heel herkenbaar hoor!
    Ik heb momenteel het boek De Wolvenlus van Nicholas Evans (bekend van de Paardenfluisteraar) op het nachtkastje liggen. Ik hoor van diverse kanten dat het hun lievelingsboek is, prachtig verteld blabla.
    Ik kom er niet doorheen, moet steeds teruglezen van wie is wie ook alweer.
    Dus hij kan bij het oud papier haha.

    De stokkenverzamelaarster vind ik erg leuk gevonden, ben benieuwd naar je volgende variant!

    1. Rebelse Huisvrouw

      Ik weet het nog ja, dat jij ‘m goed vond! De kleine vriend viel me, zeker na haar eerste boek, ook een klein beetje tegen. (Weet je dat ik niet eens meer weet waar dat boek over ging??)

  7. Waar de één van walgt eet de ander zich zat in. Dat is toch wel zo`n toepasselijke uitdrukking, dat hier goed van pas komt.

  8. Mijn e-reader zat onder de sputters van mijn ergernis over dat vogeltje.
    Ik ben niet ver gekomen in het boek en heb het Puttertje op tijd de nek omgedraaid, zeg maar. Dat is gemakkelijk met een e-reader, als het gelezene je niet bevalt of je misschien wel bovenmatig ergert omdat het verhaal nergens over gaat of zoveel zijpaden inslaat waar de auteur hopeloos verdwaalt op een manier die jou doet opmerken: ‘Linksaf, mens!’ of ‘Gaat rechtdoor!’ of je zelfs op gedachten brengt als ‘Ga ik morgen nu naar Albert Heijn of de Jumbo voor de weekendboodschappen, o ja, niet vergeten om gesneden 30+ kaasplakjes te kopen, of zal ik toch maar die lekkere volvette 48+ nemen, daar houdt Hendrik-Jan zo van, en de koffiepads zijn ook op en dan wil ik nog een bakje kibbeling halen bij de visboer, dus dan kan ik toch beter naar de Jumbo, hoewel ik dan mijn nieuwe bonuskaart niet kan gebruiken, nou ja dat doe ik wel de volgende keer maar’, ja dan is die digitale boekenplank-pagina waarop je met een lichte aanraking van het juiste icoontje Donna Tartt en dat puttertje naar de eeuwige jachtvelden van de electronische literatureluur kunt sturen een hemelse, zo niet een bijkans erotisch aanvoelende zegen omdat dit laatste mij doet denken aan een oude, vieze maar leuke mop over een man die elke avond in bed nog even een boek ligt te lezen en dan… O, sorry.

    1. Rebelse Huisvrouw

      Haha Letterzetter! Ik merk het: het was niet je favoriete boek. Al die zijpaden, ja, dat vond ik nou ook. Ik dacht vaak: kom alsjeblieft even to the point en hou op met al die rookgordijnen. Zoveel tekst die totaal niet-functioneel was. Desalniettemin: ik wou dat ik het kon. Dan zou ik ook verdienen wat zij verdient 😀

  9. Ik heb ’t niet gelezen en laat het ook maar links liggen. Ik lees tegenwoordig (te) weinig, en als ik me er dan ook nog eens doorheen moet worstelen ….

  10. Volstrekt zinloos leven gehad volgens ons. Ze had volop de gelegenheid overal stokjes voor te steken, maar dat heeft ze niet gedaan. Ze kon als ze zich rot voelde van haar stokjes gaan, maar ze liet het na. Ze kon altijd wel een stok vinden om een hond te slaan, maar ze deed het niet. Ze werd alleen maar stokoud. Dus zinloos geleefd.
    Leuke persiflage!

  11. Stokpaardje

    sommigen
    hebben zoveel stokken
    achter de deur dat ze niet meer open gaat

    het maakt de ruimte te klein
    om op alles voorbereid te zijn

    steken ze zo
    zelf een stok tussen de eigen wielen
    waardoor de levenbeschermende kar omslaat

    Een mooi verhaal, Rebelleke!
    Mijn adem stokte er bijna van. 🙂
    Lenjef

  12. Oh jee, ik heb net vanmiddag Het Puttertje opgehaald uit de bieb, had al eerder boeken van haar gelezen maar vond die nooit zo geweldig maar besloot haar nog een kans te geven na alle lovende recensies over dit boek maar ben benieuwd wat het gaat worden…

  13. Ik ken ‘Het Puttertje’ niet…. Het meisje met de zwavelstokjes wel.
    Ik wacht dan ook met spanning af wat er met Sneeuwwitje en die zeven manspersonen gaat gebeuren als jij het sprookje gaat bewerken.

  14. Ken de schrijver noch het boek, sterker nog, ik lees momenteel heel weinig. Er is niet veel over van zoals mijn moeder altijd zei dat ik was “met een boekie in een hoekie”. Mooi verhaal van het stokkenvrouwtje……..

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Abonneer je op dit blog

Voer je e-mailadres in om je in te schrijven op dit blog en e-mailmeldingen te ontvangen van nieuwe berichten.

Archieven

Leuke Links

Blogroll

De Rebelse Huisvrouw