Het Pakje

Hij verheugde zich op haar gezicht wanneer ze het pakje open zou maken. Vanavond zou hij het haar geven. Het pakje lag thuis, veilig opgeborgen in zijn kledingkast achter een stapel truien en hij was vergeten het die ochtend mee te nemen. Nu moest hij na het werk eerst naar huis om het op te halen.

‘Dag lieverd’, begroette zijn vrouw hem opgewekt toen hij thuiskwam. Ze gaf hem een kus op zijn wang.

‘Ik kom alleen douchen en wat papieren ophalen’, verontschuldigde hij zich gehaast. ‘Ik moet straks weer…’
‘Weg. Overwerken omdat het zo druk is’, vulde ze glimlachend aan. ‘Ik begrijp het. Het geeft niet schattebout. Doe maar rustig aan.’
Hij rende naar boven, spoelde zich zo vlug mogelijk af en scheurde het pakje achter de stapel truien vandaan.
‘Tot later!’ riep hij bij de voordeur. Hij wachtte niet eens op haar antwoord.

Toen hij een half uurtje later het pakje overhandigde keek hij afwachtend naar het gezicht tegenover hem. Hij had een kanten babydoll voor haar gekocht, echt kant, niet die synthetische troep die daarvoor door moest gaan. Het was een rib uit zijn lijf geweest maar hij had het ervoor over. Dat goddelijke lichaam gehuld te zien in het fijnste, dunste kant was hem heel wat waard.

Haar lange, slanke vingers maakten behendig het pakje open.
‘Wat spannend liefje!’, kirde ze hees. ‘Je weet hoe dol ik ben op cadeautjes!’
Hij genoot van het moment. Toen ze het pakje open had gemaakt keek ze hem vragend aan. De verrukte blik waar hij op gehoopt had bleef uit. Hij keek naar de inhoud. In plaats van de prachtige kanten babydoll zag hij daar zijn smerige onderbroek liggen plus een paar zweetsokken. Vanaf de plek waar hij stond kon hij ze duidelijk ruiken.
Het duurde een paar seconden voordat het tot hem doordrong.

36 gedachten over “Het Pakje”

  1. Ik lees juist je reactie ivm het gedicht dat ik voor Hilly schreef. Ook mijn broer stierf nu bijna 2 jaar geleden (in mei zal het twee jaar zijn)
    En inderdaad het is niet gemakkelijk, het blijft met momenten zo pijn doen en het missen is er ook altijd. Hij was ook nog zo jong , moest nog 46 worden

    1. Rebelse Huisvrouw

      Dag Merel, dank voor je lieve berichtje. Het is herkenbaar: in juni is het 2 jaar geleden dat mijn broer overleed en ook hij moest nog 46 worden. Op de meest onverwachte momenten komt het opeens weer keihard aan he? Dat hebben wij (mijn ouders en ik) ook. Het blijft onwezenlijk en onwerkelijk en de pijn verdwijnt nooit. Het went hooguit…
      Nog een fijne avond!

  2. Bedrieger bedrogen

    hij verwende zijn minnares met dure geschenken
    toen vrouwlief het bedrog ontdekte
    omdat zijn uitgaven argwaan wekte
    bediende ze zijn gehate rivalen op al hun wenken

    Hetzelfde maar anders, Rebelleke. 🙂
    Knap schrijfsel weeral!
    Lenjef

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Abonneer je op dit blog

Voer je e-mailadres in om je in te schrijven op dit blog en e-mailmeldingen te ontvangen van nieuwe berichten.

Archieven

Leuke Links

Blogroll

De Rebelse Huisvrouw