Het Meisje en haar Juf

© Bron Pixabay - still-life-685238_1280
© Bron Pixabay – still-life-685238_1280

Op het onaangename blikkerige stemgeluid van de juf na was het die middag stil in de klas. De houten luiken stonden wagenwijd open en de plafondventilatoren zoemden zachtjes. Ondanks het feit dat ze op volle toeren draaiden was de hitte ondraaglijk.

Dat was altijd het geval in deze periode van het jaar – de grote droge tijd. In deze tijd steeg de temperatuur tot ongekende hoogten en een ieder verzuchtte constant hoe heet het was. De 34 meisjes in de klas probeerden hun aandacht bij de les te houden. 34 meisjes die in hun blauwe uniform luisterden naar de snerpende stem van de juf die voor de klas woest aan het schreeuwen was. Het meisje dat bij het raam zat keek naar buiten. Het schoolplein lag er stil en verlaten bij, op Jantje na. Jantje – zo noemden de meisjes hem. Hij was de zwakbegaafde zoon van de conciërge annex tuinman en ruimde vaak de propjes papier op die op het schoolplein achtergelaten werden. Het meisje volgde hem met glazige ogen.

Jantje prikte lusteloos in een prop papier. Op zijn hoofd had hij een grote strooien hoed en zijn gezicht glom van het zweet. Arme jongen. De zon stond bijna op z’n hoogst – het was beslist geen pretje om nu buiten te lopen. Het meisje zuchtte en keek op haar horloge. ‘Nog even volhouden’ dacht ze. ‘Dan zit het er weer op’. Eerst moesten ze nog bidden. Daarna moesten ze naar het schoolplein om de vlag te strijken en het volkslied uit volle borst te zingen maar dan was het echt afgelopen. ‘Als er maar geen militairen op het plein staan om te controleren of we écht zingen’, dacht het meisje. Ze vond het zo vervelend als die mannen met hun geweren erbij waren. Sinds de revolutie waren ze verplicht elke dag de vlag te hijsen en te strijken en vooral dat strijkgedeelte was wel eens zwaar in de hitte.

Het meisje was zo in gedachten verzonken dat ze niet doorhad dat de lerares haar naam riep. Ze werd pas wakker toen de bordenwisser haar slaap raakte.
‘Ik PRAAT tegen je!’ krijste de juf. Aan haar uitpuilende ogen te zien was ze duidelijk hysterisch. Het meisje schrok wakker en zuchtte zachtjes. Ze twijfelde regelmatig aan de goede intenties van haar juffen. Bij de meesten had ze het gevoel dat ze te maken had met een groep sadistische psychopaten.
Het meisje wreef tegen haar slaap. De bordenwisser was duidelijk met volle kracht gegooid. Ze keek de juf met opstandige ogen aan en de juf staarde terug met ogen die vuur sproeiden. ‘Voor de klas komen!’ gilde ze. ‘Het Toemoek Hoemak-gebergte– je gaat me er ALLES over vertellen. O wee je gebeente als je iets vergeet!’
Kalm liep het meisje naar voren en begon te vertellen. Ze hakkelde niet. Snuivend hoorde de juf haar aan.

Toen de bel ging stond ze er nog. Ze keek de juf vragend aan – ze wist niet zeker of ze terug mocht naar haar plek. De juf haalde woest haar schouders op en pakte haar boeken bij elkaar. Het meisje liep terug naar haar lessenaar. Er ging een zucht van verlichting door de klas. Toen ze begonnen te bidden voelde het meisje zeer weinig liefde voor de juf.

27 gedachten over “Het Meisje en haar Juf”

    1. Rebelse Huisvrouw

      Ja, Suriname Marja en nee, dit is geen fictie! (maar ik kan er ondertussen wel om glimlachen hoor! 🙂 )

  1. Er waren sadisten bij. Op de Lts was een metaalleraar die met houten blokjes gooide als je praatte. Een andere straf was dat hij een krijtcirkel op de grond trok waar je in moest gaan staan met een metalen staaf boven je schouders. Als je die liet zakken kreeg je strafwerk. Tóen hadden de ouders naar school moeten komen om verhaal te halen, maar dat deden ze niet. Ze waren net zo bang voor de meester als de kinderen.

  2. Wij kregen lijfstraffen. Meisjes met de lineaal op hun hand, en de jongens met de lineaal of een rietje op hun kont. Als je vijf fouten in je dictee had, vijf slagen. Onze uniformen waren donkerrood.

  3. Hoorde gisteren nog mooie (maarnietheus) verhalen over hoe mijn ouders het hadden op de nonnen- en fraterscholen, zo’n 75 jaar terug… Hell!

  4. Ik had ook een gemene juf. De basisschool van mijn zoon, en de contacten met zijn meesters en juffen heeft een hoop goedgedaan bij me.
    Een volwassene zou nooit zo’n invloed mogen hebben op het welzijn van een kind.
    Moest lachen om die vlag strijken: ik heb een paar maanden bij de Rijkspolitie achter de receptie gewerkt toen ik begin twintig was. Iedere dag ruzie met die k#vlag.
    Had ik hem weer verkeerd om hangen, of zo#notdone!

  5. Duidelijk in de tijd dat dit nog gemeengoed was. Ik herinner me de leraar van klas vijf. Die deelde altijd ‘okkernootjes’ uit. Zo noemde hij het, wanneer hij iemand keihard met zijn knokkels op het hoofd sloeg. Met grote regelmaat werd ook ik daarop getrakteerd.

    1. Rebelse Huisvrouw

      Ik denk wel eens dat – zeker toen – sommige mensen juist het onderwijs in gingen om zich helemaal uit te kunnen leven op kinderen. Treurig.

  6. Klinkt inderdaad niet Nederlands, de vlag hijsen en strijken komt in Nederland op scholen al héél lang niet voor. Soldaten voor de school óók niet en héél warm is het hier ook al niet zo vaak als het geen “grote vakantie” is . Deze juf zou waarschijnlijk beter tot haar recht komen in het leger!.

  7. Jammer dat er zo veel mensen zijn die een verkeerde beroepskeuze hebben gemaakt… Om te rillen dit verhaal. Ik hoop op fictie maar ben bang voor herinnering.

  8. Een droevige toestand met zo’n juf. Maar vroeger waren ze zo. Ik heb eens zo’n meester meegemaakt. Als kind was je als de dood. Zulke mensen mochten natuurlijk helemaal niet voor de klas. Maar ja….
    Mooi geschreven Rebelse

  9. Dat het vroeger zo ging in die contreien, onvoorstelbaar. Daar kun je nog flinke trauma’s aan overhouden. Gelukkig dat tijden veranderen, zo ook de manier van onderricht geven.

  10. Ik heb ooit een juf gehad in het 4de klas, die mijn ouders zelfs overtuigenden om met me naar de psycholoog te trekken,…..waar ze na een aantal sessies te horen kregen dat de juf beter zou gaan :-), maar toch heeft dit heel diep ingehakt en zou ik enorm graag haar eens deftig zeggen hoe diep het me geraakt heeft!!!

  11. Bevreemdend verhaal.. Doet me terug gaan naar mijn schooltijd toen er voor de open-deur dag jaarlijks een grote turnoefening moest gehouden worden. Militaire drill door enkele oude leerkrachten die zo hun autoriteit wilden bevestigen. Het zit nog diep.

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Abonneer je op dit blog

Voer je e-mailadres in om je in te schrijven op dit blog en e-mailmeldingen te ontvangen van nieuwe berichten.

Archieven

Leuke Links

Blogroll

De Rebelse Huisvrouw