20170729_182540

Het Fragment

Lief dagboek,
Vorige week had ik geen stukje en weet je hoe dat kwam? Dat kwam omdat ik een dag in de war was. Ja, serieus. Toen ik dacht dat het donderdag was bleek het vrijdag te zijn en sindsdien vraag ik me de hele tijd af: hoeveel dagen was ik dan in de war? Was het woensdag dan eigenlijk donderdag? En was het dinsdag misschien woensdag? Ik heb werkelijk geen flauw idee. Enfin, toen ik ontdekte dat ik in de war was was het te laat voor mijn stukje in de krant en te laat voor mijn stukje op mijn blog dus dan nu een extra lange. O nee, ik was juist van plan kortere stukjes te schrijven. Niet die ellenlange lappen tekst, daar zit niemand op te wachten. Ik mag dus wel opschieten want… Enfin. Ik ga maar gewoon beginnen.

Vrijdag 28-07
01.23 uur. Ga naar bed. Vanochtend vroeg op en naar de (ex)schoonfamilie in Parijs. Weerzien was geweldig. Hele avond met de familie aan tafel gezeten, heerlijk gegeten – er gaat niets boven een Franse baguette waarmee je je bord schoonveegt! – en de wijn, wat kan ik zeggen over de wijn? Ik hoop dat ik morgen geen hoofdpijn heb.

Zaterdag 29-07
20170729_175513Dagboek: we zitten al in een oorlog weet je dat? Nee, hier in Harlingen is er niets van te merken, Goddank. Maar wat moet het vreselijk zijn om in Parijs te wonen. Ik ging met dochter naar La Fayette (de Franse Bijenkorf). Veel ingangen waren dicht en iedereen die naar binnen ging moest zijn (hand) tas aan de beveiligers bij de deur laten zien onder het mom van: ‘We zijn machteloos maar een schijnveiligheid kunnen we in elk geval wel creëren’. Over de totale verloedering van veel wijken wil ik het niet eens hebben en in de omgeving van Gare du Nord zal ik me NOOIT meer vertonen. Wat een trieste bedoening. Zelden heb ik zoveel gekken en agressievelingen bij elkaar gezien. Vroeger werden mensen in psychiatrische inrichting opgesloten, nu lopen ze vrij rond en mogen ons lastig vallen.

Woensdag 02-08
Las net dat een fan, die urenlang naast Dotan zat en hem niet herkende, sorry heeft gezegd. Heb direct gegoogeld wie Dotan is, had nog nooit van hem gehoord. Al had ik een jaar naast Dotan gezeten had ik hem niet herkend. Zelfs als hij me verteld had wie hij was had ik hem nog niet herkend.

Donderdag 03-08
Met dochter naar Groningen. Zag paar keer politie te paard. Dagboek: wat is in Godsnaam het nut van politie te paard? Als ze een tasjesdief zien die zich via steegjes uit de voeten maakt, hobbelen ze daar dan op dat paard achteraan? Zeldzaam nutteloos, politie te paard. En wie mag dat weer betalen? Enfin. Laat maar.

Dinsdag 08-08
Wat een toestand met die eieren. Hoe het allemaal precies zit weet ik niet maar één ding weet ik wel: over die besmette eieren, die we misschien al jarenlang eten, wordt opeens moord en brand geschreeuwd maar ik hoor ze niet over die dieselauto’s met hun fijnstof. Neeeee, daar wordt angstvallig over gezwegen. Zou er ergens in Den Haag een gouden altaar opgericht zijn waarvoor ze regelmatig knielen en gezamenlijk een mantra murmelen? ‘Ooo Brandstof, kom tot mij – oooo Olie, kom tot mij – oooo Diesel: wij aanbidden u en danken u voor de niet aflatende bron van inkomsten – voor u verkopen we onze ziel, ons geweten, ons moreel besef, ons… ’

Stopte omdat ik een appje van vriendin G. (die in een scheiding ligt) kreeg. ‘Hij is nu weer bij haar!!!!’ appte ze. G. is haar aanstaande ex-man via de iPad aan het stalken (dat weet hij natuurlijk niet) en belt hem zo’n twintig keer per dag. ‘Je moet echt ophouden’ appte ik terug. ‘Als je zo doorgaat begin ik hem steeds beter te begrijpen’. Nu is het stil – ze heeft nog niet gereageerd.

Zaterdag 05-8
Het loopt trouwens niet echt storm met mijn open sollicitatie in de krant laatst dagboek. Komt er nog wat van, toekomstige werkgever? Ik overweeg namelijk om voor mezelf te beginnen als webdesigner en tekstschrijver maar ik weet zeker dat u die appeltaarten niet wilt mislopen.

Donderdag 10-08
Vriendin M. vroeg zich af hoe de zaadjes van koolzaad genoemd worden. ‘Is dat koolzaadzaad?’ Ze keek me met opgetrokken wenkbrauwen aan. Het klinkt idioot, dat is waar, maar ik denk toch dat het koolzaadzaad is. Ik ga het eens opzoeken.

Er gonst de hele tijd een fragment van een flard van een gesprek door m’n hoofd dagboek. Ik ving het vanmiddag op toen ik in het stadje was – ergens op straat, ter hoogte van de Hema, hoorde ik: ‘Wat ze allemaal wel niet over die man verteld heeft – het is een grof schandaal. Gelukkig geloofde niemand haar maar toch: dit zijn gevaarlijke vrouwen’.

Het is gewoon een fragment dagboek. Het antwoord hoorde ik niet. En toch houdt het me bezig. Raar hè?

10 gedachten over “Het Fragment”

  1. Dat vergissen met de dagen overkomt jou niet alleen denk ik
    Het is me toch wat daar in Parijs
    Of al dat bidden helpen zal, zelfs de haatprediker luistert niet en gaat gewoon door en dat in ons land. Is het al zo ver dat niemand meer wat durft te zeggen?
    Koolzaadzaad is goed, denk ik of vraag het aan Dotan, wie dat dan ook mag zijn .

  2. Er zijn best wel wat gevaarlijke vrouwen op deze wereld. O, en ook mannen.
    De omgeving van Gare du Nord is een beetje, tja, gevaarlijk. Toch liep ik er al drie keer van het station naar de Sacre Coeur en de trappen van Montmartre.

  3. Dank allen, voor jullie reactie! Voor straks alvast welterusten (ik hoop dat het lukt – de portie verdriet en ellende die we vandaag weer over ons heen gestort hebben gekregen is natuurlijk verschrikkelijk…) en alvast een mooi weekend. Zou het ooit nog zonnig worden denken jullie? Hmmm… 🙂

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Abonneer je op dit blog

Voer je e-mailadres in om je in te schrijven op dit blog en e-mailmeldingen te ontvangen van nieuwe berichten.

Archieven

Leuke Links

Blogroll

De Rebelse Huisvrouw