De vrouw en haar Hond

‘Elke vrouw die wil weten wat voor vader haar partner zal zijn kan ik één ding adviseren: neem eerst een hond. Echt hoor. Aan dat ‘liefdesbaby als bekroning op ons geluk’ heb je niets.

De vrouw die dit zei nam een slokje van haar chocolademelk en keek haar vriendin vanachter haar zonnebril ernstig aan. De vriendin zei niets, lachte slechts een beetje schaapachtig en doopte haar koekje in de thee. De vrouw met de zonnebril vervolgde: ‘EERST een hond. Als je ziet hoe je partner zich opstelt met een hond in huis, dan weet je al gauw genoeg. Mij zijn werkelijk de ogen geopend sinds we een hond hebben. Karel zei steeds weer: ‘Laten we een hond nemen, laten we een hond nemen.’
Om eerlijk te zijn: in een hond had ik niet veel zin. Maar Karel, je kent hem hè, hij bleef maar doordrammen. ‘Laten we een hond nemen,’ zeurde hij alsmaar. Ik zei nog: ‘Karel, dat lijkt me geen goed idee. In de praktijk zie ik het ervan komen dat IK heel veel voor dat beest op zal draaien en dat zie ik niet zitten.’

‘Nee nee’, zei hij. ‘Echt niet. Ik zal hem zoveel mogelijk uitlaten en ik wil ook met die hond werken.’ Nou, dat ‘werken’ met de hond heb ik gezien. Het ‘werken’ bestaat eruit dat hij in de tuin werkt en de hond bij ‘m in de buurt op ’t gras ligt.

Maar, en daar word ik nou zo pissig om: het komt allemaal op MIJ neer. Elke dag laat ik die hond uit. Hij gaat met z’n wielerclubje op pad, hij gaat met z’n vrienden een weekje skiën, hij heeft dag- en nachtdiensten, hij klust bij de buren en wie mag de hond uitlaten? Juist ja. Het komt allemaal op MIJ neer.

En toen ik me dat laatst realiseerde dacht ik: ik wil geen kinderen met jou. En toen dacht ik: ALLE vrouwen zouden eerst samen met hun partner een hond moeten hebben. Mij zijn echt de ogen geopend. Tjonge jonge. Voor hetzelfde geld tref je de verkeerde kerel en dan ben je voor 20 jaar de lul. Tja. Het zal je maar gebeuren zeg.

Maar nu moet ik gaan. Sultan moet hoognodig, hij drentelt zo zenuwachtig heen en weer. Sultan! Kom je? We gaan er vandoor. Sultan moet een poepje doen. En een plasje. Hè Sultan?’

De vrouw stond op, pakte haar handtas en de hondenriem en boog zich voorover om haar vriendin een afscheidskus te geven. ‘Wat een gedoe allemaal. Ik wou helemaal geen hond. Wel een kind, maar ja, dat feest gaat nu niet door. Dankzij Sultan. Sultan, kom. We gaan.’

23 gedachten over “De vrouw en haar Hond”

  1. Nou zonder gekheid zowel man en vrouw kan heel veel leren van een hond of ander dier. Ik merkte aan onze eerste gezamenlijke hond dat ze als er iets was en mijn stem anders klonk ten opzichte van mijn partner , ik toch ging veranderen, ik dacht als een hond dat signaal afgeeft dan doet het ook wat met een mens klein of groot 😉

  2. Ik ben blij dat wij dat thuis niet geprobeerd hebben, want ik had zeker alles voor die hond moeten doen en nu hebben we het meer verdeelt.

    Love As Always
    Di Mario

  3. Wij schaften 2 maanden na ons trouwen een hond aan. Dat ging prima. De volgende 5 jaar kregen we 4 kinderen en nog een hond. Volgend jaar zijn we 40 jaar getrouwd. Toeval? 😀

  4. Dat is een heel goede tip.
    Wij namen een proefkind te leen. Die mocht helemaal niets van ManB, hij was vreselijk streng voor het kind. Dus dat was dan wel handig dat het een proefkind was (dat is een probeerkind dus).

  5. Ja misschien is het best een goed idee eigenlijk. Mijn exgenoot was gek op honden en op kinderen en deed er ook van alles mee, dus dat had ik mee. Er zit denk wel een kern van waarheid in.

  6. Wij hadden katten. Ik deed altijd poekiepoekie en hij probeerde de kat door de lucht te gooien en uit te rekken als een elastiekje. En ja, met de kinderen gaat het precies hetzelfde!

  7. Geen hond maar wel een kind. En tot beider tevredenheid. Het is dus niet altijd nodig om eerst met een hond te oefenen. Dat zou ik dat beest ook niet willen aandoen op een flat

  8. Wij hebben nu al jaren af en toe een logeerhond en ik moet zeggen, Henk doet meer met dat hondje dan hij vroeger met onze kinderen deed. Maar de eerlijk is eerlijk, hij werkte in die tijd zóveel dat hij er ook de tijd niet voor had, met de kleinkinderen heeft hij véél meer tijd doorgebracht!

  9. Mijn man heb ik pas goed leren kennen toen hij vader werd, en wát voor vader! Nu nog een hond in huis zien te krijgen… Weer een heerlijk verhaal van je 😀

  10. Mijn man zegt altijd : ‘Mensen moeten eerst maar eens kijken of ze een hond kunnen opvoeden voor ze aan kinderen beginnen’. Ook daar zit volgens mij een kerm van waarheid in. Let er maar eens op. Waar de hond voor geen meter luistert zullen ook de kinderen een loopje met de ouders nemen.
    Mijn man had al een hond.
    En ik al een kind.
    Het was gelijk liefde op het eerste gezicht.

    Weer een goed verhaal hoor. Mens , wat kun jij toch goed schrijven!

  11. Mijn ex deed van alles met de hond, maar niet met de kinderen. Als wij de truc hadden toegepast: eerst een hond en dan een kind, zou het (ook) faliekant verkeerd zijn afgelopen. Ik zou een compleet vertekend beeld hebben gekregen. Waarschuw de dames maar even… 😉

Laat een antwoord achter aan Corline Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Abonneer je op dit blog

Voer je e-mailadres in om je in te schrijven op dit blog en e-mailmeldingen te ontvangen van nieuwe berichten.

Archieven

Leuke Links

Blogroll

De Rebelse Huisvrouw