lisbon-3028604_960_720

De Twee Vliegen & Palácio da Pena

Woensdag 15-08
Lief dagboek,
Het is woensdagavond 20.17 uur en terwijl ik dit schrijf geniet ik van de grijze lucht en de wind die door het open raam zachtjes naar binnenwaait.  De afgelopen nacht ben ik thuisgekomen. Weet je nog dat ik vorige week schreef dat ik zo tegen de terugvlucht opzag? Nou, dat was nergens voor nodig want die ging prima. Ik had eigenlijk ook geen zin om me er erg druk om te maken, dat vond ik ook weer zo zonde, dus opgewekt stapte ik het vliegtuig in en liet de afgelopen week in gedachten de revue passeren.

Wat kan ik vertellen over Lissabon?
Dat het een oude, vervallen stad is. Zelden heb ik zoveel vergane glorie bij elkaar gezien. Zonde, want je ziet dat het ooit een prachtige stad geweest moet zijn maar nu spatte de armoede er vanaf. Toch heb ik er beslist geen spijt van; het was leuk om gezien te hebben, de bevolking is bijzonder vriendelijk, we hebben heel wat geleerd en vooral: veel gewandeld, zoals op:

Donderdag 09-08
Volgens de stappenteller hebben we vandaag 18.7 km gelopen. Alsof het niks is. Vandaag naar Sintra gegaan en het werkelijk schitterende Quinta da Regaleira bezocht, een magisch landgoed met een prachtig paleis. Zo vaak in dit soort situaties wil ik me eigenlijk verstoppen zodat ik na sluitingstijd pas écht kan genieten; nu moest ik de sfeer in me opnemen met honderden anderen om me heen en dat maakt het dan toch net wat minder magisch. Jammer genoeg hadden we geen tijd meer voor Palácio da Pena, gaan we een van deze dagen nog doen.

Vrijdag 10-09
Met tram 15 naar Belém en met verbijstering gekeken naar het klooster, de Mosteiro dos Jerónimos. Zeldzaam mooi dagboek. Als ik in die tijd had geleefd was ik alleen al vanwege het klooster waarschijnlijk non geworden. Daarna gelopen (en dat was een opgave want: zeer warm) naar de  Torre de Belém en daarna ongelooflijk lekker gegeten bij een restaurant met een grappige naam: Pao Pao Queijo Queijo. Nu gaan we slapen. Volgens de stappenteller hebben we 17.2 km gelopen. Wat zal m’n conditie goed worden.

Zaterdag 11-08
Vriendin G. belde via Whatsapp. Ze blijft het maar moeilijk houden met de scheiding. ‘We waren al jaren ongelukkig maar dat hadden we kunnen overwinnen’ zei ze op een gegeven moment.
‘Ben je wel goed bij je hoofd?’ vroeg ik.
G. was even stil. ‘Denk je dat het nog goed komt tussen ons?’ vroeg ze uiteindelijk.
Ik deed m’n best om kalm te blijven dagboek, maar deze idioterie was een grote aanslag op mijn geduld.

Naar Cascais met de trein en op het strand gelegen. Eerlijk is eerlijk: het strand van Terschelling is miljoenen malen mooier. 11 km gelopen vandaag.

Maandag 13-08
Wat een dag. Weer naar Sintra, wilden het Palácio da Pena nog zien. De rit erheen met de trein duurde 40 minuten, dat wisten we van tevoren. Wat we niet wisten was dat we, eenmaal in Sintra, meer dan een uur in een lange rij moesten staan om met de bus naar het paleis te gaan. Dat deden we want ja, je bent niet voor niks naar Sintra gegaan natuurlijk. Wat we ook niet wisten was dat we, eenmaal bij het paleis aangekomen, meer dan een uur in de rij moesten staan voor een kaartje. Wat we vervolgens al helemaal NIET wisten was dat we bij het loket te horen zouden krijgen: ‘de wachttijd voor het bezichtigen van het paleis is anderhalf uur – u kunt beter alleen de tuin bekijken’.

Knarsetandend strompelden we wat rond in die tuin maar erg vrolijk waren we niet meer. Op de een of andere manier voelde ik me toch erg in de maling genomen dagboek. Ik zou zeggen: ga vooral NIET naar Palácio da Pena. Het heeft geen enkele zin.

Dinsdag 12-08
Laatste dagje! Afscheid genomen van de Alfama en voor de laatste keer genoten van alle oude straatjes en steegjes. Zitten nu nog even in de lobby van het hotel en gaan straks richting vliegveld. Ben tot nu toe redelijk kalm.

22.10 uur. Zitten in vliegtuig, gaat allemaal goed. Het vliegveld van Lissabon was een verschrikking. In een grote hal stonden we met z’n honderden te wachten tot we vervoerd konden worden en ik begreep opeens hoe vee zich ongeveer moest voelen. Moest denken aan de stewardess die ooit ontslagen was. Een buitengewoon dronken en vervelende passagier bekeek haar eens goed en bralde: ‘Mijn God, sinds wanneer werken hier alleen maar boerinnen?’
‘Sinds we alleen maar vee vervoeren’ antwoordde stewardess. Je zou zeggen dat ze een standbeeld kreeg maar nee, ze werd ontslagen na een klacht van betreffende passagier. Schandelijk.

02.40 uur. Thuis!!!

Woensdag 15-05
Wat heb ik de afgelopen dagen geleerd:
Ik heb veel geleerd de afgelopen dagen maar een van de belangrijkste dingen is: op vakantie gaan is leuk maar thuiskomen is minstens zo leuk. Ik ga dus gauw weer met vakantie. Sla ik twee vliegen in één klap. Ideaal.

9 gedachten over “De Twee Vliegen & Palácio da Pena”

  1. Wat erg van die stewardess. Schandalig.
    Ik deed ooit een vakantiejob in de horeca. Het was heet weer en ik liep me te pletter. Een dronken vent riep dat de bediening abominabel traag was. Zonder nadenken smeet ik de volle plateau met dranken over de tafel en riep ‘bedien je dan maar zelf, lapzwans.’ Hij en zijn gezelschap schrokken zich te pletter. Ik droop het onmiddellijk af. Voorgoed. Wat een hondenstiel. Jammer dat die stewardess niet zomaar het vliegtuig kon verlaten; ik was er van colère vast impulsief uitgesprongen.

  2. Lisboa… Als ik dit lees wil ik er meteen weer naar toe, al is heel Portugal geweldig, maar dan moet je het toeristische deel van de Algarve weten te vermijden.

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Abonneer je op dit blog

Voer je e-mailadres in om je in te schrijven op dit blog en e-mailmeldingen te ontvangen van nieuwe berichten.

Archieven

Leuke Links

Blogroll

De Rebelse Huisvrouw