De Spreadsheet Politicus

Het was een winderige en regenachtige aprildag toen tante Ali bij Hendrik-Jan en Afke haar intrek nam. De afgelopen 2 weken waren Hendrik-Jan en Afke druk bezig geweest de logeerkamer gezellig te maken en Hendrik-Jan had zich helemaal neergelegd bij de situatie. ‘‘Onze romantische avondjes op de bank kunnen we voorlopig dus wel vergeten” had hij nog wat tegengesparteld.

Ook vroeg hij, enigszins hatelijk: “Hebben we nog een paar andere familieleden die we misschien ook in huis kunnen nemen?” Hendrik-Jan vond zichzelf erg geestig maar het enige dat Afke zei was: “Wacht maar tot jij zo oud bent lieve. Dan ben je blij met familie. Van de Staat hoef je namelijk absoluut niets te verwachten.”

Hierin moest Hendrik-Jan haar gelijk geven. Dus toen Afke en tante Ali zich op de bank installeerden – de een met een advocaatje met slagroom en de ander met een glas rosé – sloop Hendrik-Jan over de mooie Zoutsloot gauw naar De Lichtboei.

Zijn goede vriend Jan-Willem zat aan de bar en al gauw spraken de twee mannen over politiek. “Ik geloof niet meer in oprechte, integere politici” had Jan-Willem gezegd. “Mijn vader zei altijd: als politicus moet je gespeend zijn van karakter en die ouwe had gelijk.”

“En of hij gelijk had” beaamde Hendrik-Jan. “Ik kijk regelmatig met afgrijzen en verbijstering toe hoe het er in de politiek aan toegaat. Kun jij je nog herinneren hoe onze Wim Kok – die zichzelf een groot staatsman vond – op de barricades stond te brallen toen hij nog bij de vakbond op de loonlijst stond? Eenmaal op het pluche beland was hij niet meer weg te jagen, zo heerlijk vond hij het daar. Toen hij ook nog eens lid van de Raad van Bestuur werd bij de ING maakte hij zich al helemaal ongeloofwaardig. De man keurde alle bonussen en exorbitante salarissen van de bankiers goed terwijl achteraf bleek dat het om onbekwame mensen ging! Het enige waar ze goed in waren was het vullen van de eigen zakken. Sinds Wim Kok begrijp ik hoe het bij politici werkt. Dankzij die man weet ik dat ook míjn vader gelijk had – die zei altijd: ik begrijp dat je als politicus ruggengraatloos moet zijn, maar mag je dan werkelijk geen ENKEL principe hebben?”

“Het zijn allemaal spreadsheetmanagers” antwoordde Jan-Willem. “Ze zouden het in het Unilever-management misschien prima doen maar met hun megalomane ambitie hebben ze Nederland verkwanseld. Er is ooit een periode geweest dat de overheid de burger diende maar die tijd is definitief voorbij. Het zootje dat er nu zit moet een onnoemelijke hekel aan Nederland hebben. Ze hebben geen idealen, het gaat om cijfertjes en winst, niets anders.”

Toen Hendrik-Jan veel later op de avond eindelijk de sleutel in het slot stak verwachtte hij dat beide dames al naar bed waren. Het bleek niet het geval. Tante Ali zat in de fauteuil bij het raam – “mijn fauteuil” – schoot het door Hendrik-Jan heen – en keek hem met stralende ogen aan. “Afke is al naar bed maar ik wou opblijven. Ik zei tegen Afke: ga jij maar slapen, ik wacht wel even op die jongen. Het is zo ongezellig voor hem als hij in een stil huis thuiskomt. Heb je al enig idee wat we morgen gaan doen?” Hendrik-Jan keek in de stralende ogen van tante Ali die er bijzonder wakker uitzag. Hij voelde zich opeens heel klein en nietig. En, onverklaarbaar, opeens ook heel erg moedeloos.

14 gedachten over “De Spreadsheet Politicus”

  1. Die tante Ali…. heeft toch het beste voor……..
    Beter dan alle politici, ……………………………

    Spreadsheetmanagers, die moet ik onthouden….. 😉

  2. Dit gaat op de kop verkeerd!
    Als die Jetta Klijnsma hier achter komt dan kunnen we binnenkort de inwonende-tante-boete verwachten.
    Afke zal dan niet meer zo vaak even de stad in kunnen om wat leuks te kopen en Hendrik-Jan kan zijn bezoekjes aan de Lichtboei ook wel op zijn buik schrijven.
    De korting op het inkomen zal A2 * F23 + G12 bedragen volgens de Excel-berekening van tante Jetta.
    Nog erger dan het kwartje van Wim Kok!
    Trouwens: die heet sinds hij adviseur is van de grootste Chinese bank: Kim Wok
    Dus mijn advies: Doe die tante Ali gauw de deur uit!

  3. En dan moet tantetje misschien ook nog wel finacieel gesteund worden als de regeringplannen doorgaan!
    Arme Hendrik-Jan…twéé vrouwen om rekening mee te houden !

  4. ERger kun je een man niet treffen. Twee vrouwen in je huis. Ik zie het hier al met Dinnetje en Dochtertje. Ik heb niets meer te zeggen. Maar gelukkig heb ik nog hulp van Yaron. Wij twee mannen hebben tenminste elkaar nog.

    Love As Alwyas
    Di Mario

  5. Ik zie met spanning het vervolg tegemoet. Ik denk dat dit niet lang goed gaat. Ook wel fijn dat jij met dit stukje via de mond van een andere laat merken hoe je over politici denkt!

  6. Ik heb twee keer een familielid in huis genomen en echt NOOIT meer! Je gaat eraan kapot 🙂 Alleen tijdens oorlogstijd zou ik het nog eens willen overwegen.

  7. En dan weet hij vermoedelijk nog niet dat Kok momenteel niet meer bij de ING zit maar adviseur is van een grote Chinese bank. De man is al bijna grijs van doodheid maar hij gaat maar door met het verzamelen van pecuniae. En zo zijn er meer. Onder hen rollen de koppen, elders in de wereld nog veel meer, maar hij beKOKstooft voor zichzelf een mooi levensuiteinde.
    Dat laatste is tevens de grote troost: ook de meest puissantrijke rotzakken gaan op den duur dood. En dan begint het spelletje weer van voren af aan.
    Fijn, dat wij in zo’n wereld mogen leven.

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Abonneer je op dit blog

Voer je e-mailadres in om je in te schrijven op dit blog en e-mailmeldingen te ontvangen van nieuwe berichten.

Archieven

Leuke Links

Blogroll

De Rebelse Huisvrouw