De Paashaas

‘Ik kan er niets anders van maken. Het is gelegaliseerde diefstal.’ De vader van Hendrik-Jan Doordouwer perste zijn lippen op elkaar en keek grimmig voor zich uit. ‘Per jaar verdient het pensioenfonds meer dan 2000 euro aan me. Mijn pensioen zou 200 euro per maand méér moeten zijn dan wat het nu is. Jaar in jaar uit roepen ze dat ze krap bij kas zitten en dat er geen indexatie gegeven kan worden. Het is een schande. Een grove leugen. Het geld in de pensioenkas klotst tegen de plinten op maar ze hebben het nodig voor Europa. Boeven zijn het. Pure diefstal noem ik het.’

Hendrik-Jan Doordouwer knikte instemmend en Afke zuchtte. ‘Nog een borrel pa?’ bood ze aan en rende opgelucht naar de keuken toen de oude man knikte. ‘Graag kind. Maak er maar een dubbele van.’

‘Je vader was vanavond wel wat fanatiek hoor’, vond Afke later. Pa was naar huis en Afke lag uitgeteld op de bank.
‘Pa heeft groot gelijk’, was het antwoord van Hendrik-Jan. ‘Het is TE erg wat de pensioenfondsen – in opdracht van de regering nota bene – geflikt hebben. Er is schaamteloos gegraaid en dat ze het zo lang al kunnen doen is eigenlijk een wonder. Pa is terecht woedend en…’

‘Ja ja, hou maar op’, zuchtte Afke. Ze rekte zich uit en deed haar ogen dicht. Een diepte stilte daalde neer over het huisje en het was een mooi moment voor Hendrik-Jan om zijn gedachten toe te vertrouwen aan het dagboek waarmee hij sinds kort begonnen was.

‘Vanmiddag beving mij een gevoel van volslagen verbijstering en totale ontzetting. Wat was het geval: met Afke ging ik naar de Action. Op weg daarheen was ik nog vrolijk en blij. ‘Wat fijn Afke’, zei ik, ‘dat het leven weer normaal is. Geen kerstspullen meer in de winkel. Geen slingers, ballen en verlichting.’
Afke was het met me eens. Dacht ik. Eenmaal in de Action werd ik overvallen door een gevoel van intense wanhoop. De paastakken, paaseieren, paaslampionnen en wat dies meer zij vlogen me om de oren. Waar ik ook keek: het was alleen maar Pasen wat de klok sloeg. Het was voor een normaal mens teveel. Het deed me denken aan vorig jaar september. De zomervakantie was net afgelopen en de pepernoten en chocoladeletters werden ons toen ook met fors geweld opgedrongen.
‘Ik wacht buiten op je’, riep ik wanhopig naar Afke en met bonkend hart rende ik de winkel uit.
Eenmaal buiten kalmeerde ik enigszins. Ik verheugde me op het eten dat ik bij Meester Cornelis zou bestellen en realiseerde me dat ik bij de Mitra nog een fles jonge jenever voor pa moest halen.
Toen Afke – eindelijk – de winkel uitkwam met aan beide armen 3 zakken bungelend, volgepropt met paasspullen, schoot mijn gemoed vol. Afke dacht dat ik ontroerd was. Ik kon geen woord uitbrengen. Mijn wanhoop kende geen grenzen.’

Hendrik-Jan staarde naar buiten. De fijne regen viel gestaag neer en hij had het gevoel dat het wel eens koud zou kunnen zijn.
‘Ach ja’, zuchtte Hendrik-Jan en schudde zijn hoofd. Hij keek naar Afke die er liefelijk uitzag, zoals ze daar op de bank lag te slapen.
Toen zijn blik bleef rusten op de grote chocolade paashaas die hem vanaf het dressoir toegrijnsde had hij het gevoel dat de adem in zijn keel stokte. Met een gevoel van immense wanhoop legde hij zijn hoofd in zijn handen en kreunde. Hij moest maar eens naar bed en goed uitrusten. De komende weken zouden al zwaar genoeg zijn.

————————

Hendrik-Jan Doordouwer verschijnt om de week in de Harlinger Courant. Hij moppert heel wat af maar gelukkig is daar Afke die hem altijd wel weer uit de put weet te trekken. Hoewel…..

column28

19 gedachten over “De Paashaas”

  1. Mag me van de dokter niet druk maken…. dus over de pensioenen en zakkenvullerij politiek zullen we het niet hebben.

    Hier nog geen paaszooi tegengekomen, maar… het verschil tussen het noorden en het zuiden, hier is het nu eerst Carnaval wat de klok gaat slaan……..

  2. Volkomen eens met Pa en Hendrik-Jan Doordouwer !
    Pensioenen die slinken waar de mensen voor hebben ingelaten is witte boorden criminaliteit !

    En het vroegtijdige prullaria deponeren in de schappen zou ook verboden moeten worden. De klimaatverandering is merkbaar en de hele feestdagen worden mee geschoven *is dat laatste wel Nederlands? * Anders ben ik het Haasje 😉

  3. Mooi verwoord. De 23e heb ik mijn pensioen weer ontvangen. Ben benieuwd of we nog wat extra krijgen dit jaar van het ABP. Al een aantal jaren hetzelfde gebleven, terwijl de kosten van levensonderhoud gestegen zijn. Je hoort mij niet echt klagen want ik kan nog steeds naar Spanje gaan met Mara. Heb je de zonsopkomst van vandaag al bij ons bekeken? Fijn weekend en het wordt koud in Fryslan.
    Salu2 Albert

  4. Precies zo’n foto maakte ik deze week ook bij de Action! Van de Action-medewerker, die met een andere dito een blogwaardig gesprek voerde over de ondeugden van zoon, mocht ik dat eigenlijk niet doen: ik was toch hopelijk niet van plan een bewakingscamera te fotograferen? En, vooruit, doe maar, als je hem maar niet op het internet zet. (Is fb internet?) Het is toch van de gekke? Slaan ze zomaar carnaval over en Valentijnsdag! Waar moet het heen met de wereld? Bovendien, van zo’n klein pensioentje kun je al die rommel niet eens kopen. Hm, bij nader inzien niet eens zo erg 😉

  5. Op zich kan ik me wel verheugen op het moment dat er weer paaseitjes van chocolade te koop zijn, dan neem ik ze weer mee hoor.

    En mja, geld is maar een merkwaardige uitvinding, en een spel, we moeten het wel meespelen om te overleven.

  6. De appel valt niet ver van de boom bij vader en zoon , dát is wel duidelijk 😉
    Ik heb oogkleppen op voor dit soort ” seizoenversieringen’ en zie ze geen dág eerder dan ik ze nodig heb en paas spullen koop ik al héél weinig, dat houdt wel op met een pak servetjes en een tafelkleed!

  7. Zo vader zo zoon inderdaad, leuk opgeschreven. Ik laat me meestal niet verleiden door vroege paaseitjes en kruidnootjes in de supermarkt. Wel als ze op kantoor liggen overigens 🙂

  8. Ik ben zo blij dat ik alle versierfeestdagen heb afgezworen. Geen paastakken voor mij.
    Alleen een eitje extra… Maar ach… da’s vast wel ergens goed voor..

  9. Het wordt er inderdaad allemaal niet luxer op voor de ouderen onder ons. En de Action … ik was er gisteren en het stikte inderdaad alweer van de paasspullen. Maar die chocoladepaashaas sla ik over, dat smaakt naar Actionkwaliteit 😉

  10. Een groeiende markt door krimpende inkomens

    spotgoedkope winkels schieten als paddenstoelen uit de grond
    sinds men het inkomen
    is beginnen afromen
    steeds vaker eten steeds meer mensen een broodje ongezond

    Erg hé, Rebelleke.
    Weer heel graag gelezen!
    Lenjef

  11. Pensioenfondsen… ik heb er maandelijks mee te maken als dat dagafschrift weer binnenkomt. Dan denk ik weemoedig aan 41 jaar trouwe afdrachten en daarna kijk ik nog een maal droevig naar het bedrag wat ik nu van ze krijg. Dan wil ik gillen, schreeuwen, met mokken gooien, de kat kelen, spiernaakt op het binnenhof gaan lopen protesteren, de buurvrouw mollen, de zon uit de lucht schieten en daarna de TV aan diggelen slaan. Maar dat doe ik allemaal niet. Ik mompel iets onbestemds in mijn baard en sla het mapje dicht. Maar dat gooi ik daarna dan wel keihard in de laden. Dat zal ze leren…die pensioenfondsen.

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Abonneer je op dit blog

Voer je e-mailadres in om je in te schrijven op dit blog en e-mailmeldingen te ontvangen van nieuwe berichten.

Archieven

Leuke Links

Blogroll

De Rebelse Huisvrouw