De Kokosnoot

Het was al meer dan een week dat Hendrik-Jan Doordouwer zich wat vreemd gedroeg, realiseerde Afke zich. Meer dan een week. Natuurlijk was ze wel het een en ander van hem gewend maar wat er nu met hem was? Ze had geen idee. Het enige dat ze wist was dat hij vorige week op een ochtend uit zijn stoel opsprong en naar de Hubo op de Lanen rende.

‘Ik ben even weg Afke’ had hij geroepen. Hij had niet eens zijn jas aangetrokken. Iets later kwam hij thuis met een zakje in zijn handen en dook regelrecht de badkamer in, waar hij na een paar minuten asgrauw uit kwam strompelen.

‘Wat is er aan de hand lieve?’ vroeg ze, maar hij wou geen antwoord geven. Vanaf dat moment herhaalde dit ritueel zich dagelijks, soms zelfs wel enkele malen per dag. De blik in zijn ogen als hij de badkamer uitkwam was altijd wat verwilderd en na een week wou Afke duidelijkheid.

‘Nu wil ik weten wat hier aan de hand is Hendrik-Jan’, eiste ze op een regenachtige avond toen hij voor de zoveelste keer lijkbleek de badkamer uitkroop. Hij was één brok narigheid en ze kreeg bijna medelijden met hem.

Hendrik-Jan aarzelde. Hoe moest hij dit aan Afke vertellen? Hoe moest hij haar vertellen dat hij behoorlijk ontdaan was na het lezen van dat afgrijselijke nieuws in de kranten vorige week? Hij had gevoeld hoe zijn polsslag bijna naar het nulpunt was gedaald toen hij de krantenkop las: ‘Man Met Grote Ballen is Slechte Vader’ stond er, en hij, Hendrik-Jan had er direct zijn conclusie aan gekoppeld. ‘Als je een goede vader bent, heb je dus kleine balletjes. Je bent feitelijk nauwelijks een kerel te noemen. Je bent eigenlijk meer een halve eunuch en zingt nog net niet het Ave Maria in de hoogste toonladder.’

Hij was naar de Hubo gerend, had daar een duimstok gekocht en was de badkamer ingedoken. Ja, natuurlijk had hij zichzelf gekweld met enkele kritische vragen. Natuurlijk vroeg hij zich enkele dingen af zoals:
Wat zijn precies grote ballen? Aan welke eisen moeten ze voldoen om in deze categorie te vallen? Had hij nou grote of kleine ballen?
Hoe moest hij zich zo een onderzoek voorstellen? Lag er een juffrouw op de knieën die de omtrek van de ballen opnam?
Hoeveel mannen hadden aan dit onderzoek meegedaan? Hij wist het allemaal niet, maar, zo vertelde hij aan Afke die aandachtig luisterde, ‘zijn leven stond sinds vorige week behoorlijk op z’n kop.’

Afke hoorde hem glimlachend aan. ‘Moet je horen lieve,’ zei ze bemoedigend toen hij klaar was met zijn verhaal. ’Moet je horen: ik kan je verzekeren dat dit onderzoek absoluut niets zegt over het man-zijn. Helemaal niets. Zoals je weet heb ik, voordat ik jou leerde kennen, een paar andere vriendjes gehad.’
Hendrik-Jan had nu al spijt dat hij hierover begonnen was.
‘…ik heb mannen gekend met een duivenei en mannen met een kokosnoot’ ging Afke opgewekt verder en Hendrik-Jan onderdrukte met moeite de neiging om hard weg te rennen.

‘….omdat ik niet onervaren ben kan ik je geruststellen: je bent een heel normale man.’ Hendrik-Jan zag aan haar blik dat ze duidelijk terugging in de tijd en hij voelde zich opeens buitengewoon onbehaaglijk.
‘Ik wil het er niet meer over hebben’ mompelde hij besmuikt. Hij pakte zijn Harlinger Courant van tafel, sloeg hem open en probeerde zijn aandacht erbij te houden. Hij voelde zich meer dan ellendig.
‘Ik heb liever een liéve man dan een zogenaamde échte vent’ voegde Afke er liefdevol aan toe, in een mislukte poging hem op te fleuren.
Hendrik-Jan deed alsof hij het laatste niet hoorde. Het was allemaal al gruwelijk genoeg.

————————————

Hendrik-Jan Doordouwer verschijnt om de week in de Harlinger Courant. Hij moppert heel wat af maar gelukkig is daar Afke die hem altijd wel weer uit de put weet te trekken. Hoewel…..

14 gedachten over “De Kokosnoot”

  1. Hahahahaha, ik ben zelf door ziekte van 1 van de exemplaren ontdaan. Was altijd al een goede vader (volgens mijn kinderen) en ben het met dat overgebleven exemplaar niet anders door gaan doen (vader zijn, bedoel ik). Dit is wel een mooi bewijs van de stelling ‘vraag nooit naar dingen, als je het antwoord niet wilt weten.’ 😉

  2. Woorden van een vriend: een echte man hoeft zijn mannelijkheid niet te bewijzen, hij is het gewoon en heeft wel wat beters te doen, zoals bijvoorbeeld een goede vader zijn.
    Nu, ik weet de grootte van zijn ballen niet maar hij is wel een echte heer!

  3. Het mooie was, dat ik het bewuste krantenartekel gemist heb, maar er in Blogland zoveel over lees, dat ik geheel op de hoogte ben 😀
    Die Afke pakt het wel op een fantastische manier aan. Voor eens en altijd is dat onderwerp afgehandeld. haha!

  4. Toch heeft dit onderzoek veel los gemaakt, mannen die de ballen aan het opmeten zijn en vrouwen ( al dan niet met een sneaky glimlach )die dan hun mannen moeten gerust stellen.
    Enkel de mannen die die het voor gezien houden met hun gezin hebben een goed excuus gekregen, sorry, grote ballen 😉

  5. Je zou “baldadig” worden van dit soort onderzoeken , nou ja , waarschijnlijk , en gelukkig voor mannen als HJ zal er ooit wel weer uitkomen dat de resultaten van het onderzoek door de wetenschappers uit de duim gezogen is !

  6. Meten met een duimstok???? Ik dacht dat dat met een schuifmaatje moest…..
    Overigens wel een beklemde liesbreuk gezien, waarbij de darmen van de man in kwestie in de balzak beklemd zitten???? Nou…… Daar wordt niemand vrolijk van!

Laat een antwoord achter aan De Fruitberg Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Abonneer je op dit blog

Voer je e-mailadres in om je in te schrijven op dit blog en e-mailmeldingen te ontvangen van nieuwe berichten.

Archieven

Leuke Links

Blogroll

De Rebelse Huisvrouw