© Pixabay tea-party-1001653_1280.jpg

De Koekjes van Verkade

Daar stonden we dan in de file, eentje waar maar geen eind aan leek te komen.
‘Ik zei het je toch?’ zei manlief licht geïrriteerd. ‘We hadden hier nooit aan moeten beginnen.’
Ik zei niets en keek schuldbewust naar buiten. Mijn gedachten dwaalden af en ik maakte een lijstje van de dingen die ik nog moest doen. Dat waren er nogal wat:

E-mails beantwoorden
Rekening tandarts betalen
Stukje schrijven voor mijn blog
Vriendin L. bellen

En dan heb ik het nog niet eens over allerlei huishoudelijke activiteiten waar ik een gruwelijke hekel aan heb. Nu kan ik hier ook een lijst van die activiteiten gaan opsommen en ja, dat vult natuurlijk lekker op, maar daar begin ik niet aan. De lijst zou trouwens toch te lang worden.

In plaats van al die dingen doen die ik eigenlijk moest doen zat ik al urenlang in deze file en het eind leek nog niet in zicht.
‘We hadden hier nooit aan moeten beginnen’ schudde manlief zijn hoofd. ‘Vanaf het begin zei ik tegen je dat het een gekkenhuis zou worden.’

‘Ja’ zuchtte ik. ‘Je hebt gelijk. Dat zie ik nu ook wel. Maar ik had dit, serieus, niet verwacht. Ik bedoel: het is toch te gek voor woorden dat het zo uit de hand loopt?’
‘Nee’ antwoordde man, ‘ik wist het wel. Dat heb je altijd met dit soort acties en met deze al helemaal, deze is zo speciaal.’

We konden weer een paar meter doorrijden. Druilerig tikte de regen tegen de ruiten en de radio stond zachtjes aan. Ik wou het liefst rechtsomkeert maken en hup, gauw naar huis. Wat had ik een spijt dat ik hieraan begonnen was. Maar ja, door die actie op de radio, die enorm pakkende reclame, had ik me laten verleiden. Meestal ben ik vrij nuchter als het op reclame aankomt maar dit keer niet. Ik hoorde hem woensdag op de radio en donderdag weer. Toen ik hem in de loop van donderdag nog een keer hoorde was ik om.

‘Hoor je dat?’ juichte ik als een kind zo blij tegen mijn man. ‘Dat moeten we doen! Wat heerlijk! Wat fantastisch! Dit is een ongekende kans!’
‘Ja’ antwoordde hij direct, ‘maar dat zal lastig worden want deze reclame veroorzaakt natuurlijk een ongekende run.’

————————–

Bovenstaande gebeurtenis verzin ik ter plekke. Het is niet gebeurd. Het had zelfs niet eens kunnen gebeuren want daar was het te onnozel voor.

De reclame op de radio, die was wel echt. En ik vond die reclame zo gênant dat ik van de weeromstuit besloot dit stukje te schrijven.
Wat was dat voor reclame: er is een groothandel waar je in grootverpakking van alles kunt kopen. Je komt daar alleen maar binnen als je een pasje hebt. Sommige dingen zijn daar wat goedkoper misschien, maar meestal vind ik het wat tegenvallen en keer ik huiswaarts met alleen maar heel veel kauwgum. Dat scheelt inderdaad behoorlijk qua prijs. Ik hoor zelden reclame van deze groothandel maar nu wel. Op de radio.

Wat de super enthousiaste meneer in het reclamespotje exact zei kan ik niet woordelijk herhalen maar ik ga een poging wagen. Hier komt het:

‘NU!’ brulde de man van de reclame. Hij slingerde zijn enthousiasme met grote kracht de ether in.
‘NU! Een waanzinnige actie bij de piep (piep = naam winkel) 😉
‘Nog maar enkele dagen! Kom vlug! Heel veel korting op de Koekjes van Verkade! ’

‘Hoor je dat?’ zei ik tegen mijn man die de krant aan het lezen was. ‘Er is korting! Op de Koekjes van Verkade!’
‘Ja’ antwoordde hij direct en ritselde even met zijn krant. ‘Gisteren hadden ze ook al reclame. Toen hadden ze 25% korting op de schoonmaakemmers. Wat zal dit een ongekende run veroorzaken.’

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Abonneer je op dit blog

Voer je e-mailadres in om je in te schrijven op dit blog en e-mailmeldingen te ontvangen van nieuwe berichten.

Archieven

Leuke Links

Blogroll

De Rebelse Huisvrouw