© Bron: Pixabay

De Ingelijste Foto

Vrijdag 18-08
Lief dagboek,
Toen ik zojuist wakker werd dacht ik direct aan Barcelona. Wat is er aan de hand dagboek? Hoe stoppen we dit? Het is steeds moeilijker te begrijpen. Ik hoor soms mensen roepen dat het ‘onze schuld is’. Dat ‘wij de woede van anderen over ons afgeroepen hebben’. Vreselijk, dit soort kreten. IK heb niemands woede over me afgeroepen maar ik word doorlopend geconfronteerd met de haat van een ander. ‘Hoe moet dit nu?’ vroeg ik aan vriend P., de filosoof. ‘Is er nu werkelijk niets aan te doen, moeten we constant wachten op wat er gaat gebeuren en hopen dat we niet op de verkeerde plek zijn?’
Vriend P. snoof minachtend. ‘Er is genoeg aan te doen. Het is politieke onwil dat er niets gedaan wordt – ze rekenen erop dat dit gewoon overgaat’.
Op een dag zal het wel overgaan ja. Ongetwijfeld. Maar ten koste waarvan?

Zaterdag 19-08
Las net dat de grote steden geen rampalen neer willen zetten. Verhoogde stoepen of betonnen bollen teneinde de veiligheid van de burger te verhogen hoeft allemaal niet. Tuurlijk niet. Gewoon wachten op de volgende gek is vele malen beter. Toch overheid?

Vriendin L. kwam logeren.

Maandag 21-08
Vanmiddag dacht ik even dat ik Marja in het stadje zag lopen dagboek. Dat was vreemd want Marja woont ergens in het zuiden van het land maar toch, je weet maar nooit. Ik kan je niet vertellen hoezeer ik schrok. Marja is een tamelijk getroebleerde vrouw met wie ik ooit contact had maar kennelijk vond ze mij op een dag als vriendinnetje niet meer zo leuk. Dat kan natuurlijk, maar het beschamende was dat ze toen voorstelde om ‘op Facebook te doen alsof we ruzie hebben. Dan zouden we heel boos tegen elkaar doen en dan, op 1 januari (het was eind december dat ze met dit waanzinnige plan kwam) zouden we tegen iedereen zeggen: ‘Gelukkig nieuwjaar! Geintje!’

Het hele Whatsapp berichtje dat ze stuurde met dit voorstel was doorspekt met ‘hihihi’s’ en ik las het met een overweldigend gevoel van plaatsvervangende schaamte. Natuurlijk zei ik dat ik het een krankzinnig idee vond waarna ze heel boos werd. Toen begreep ik het: ze wilde ruzie met getuigen. Ze wilde laten zien dat ik een akelig en zij een goed mens was. Sommige mensen zijn zo ontzettend dom dat ze werkelijk denken dat een ander ze niet doorheeft. Terwijl ik vlug Ter Stal indook zag ik vanuit mijn ooghoeken nog net dat de-vrouw-die-op-Marja-leek op me af kwam strompelen. Voor de zekerheid heb ik me urenlang onder het rek overhemden verstopt.

Woensdag 23-08
Ik heb laatst een nieuwe iPhone gekocht en God, wat baal ik dagboek. Het blijkt dat ik m’n Whatsapp gesprekken niet over kan zetten. Van Samsung naar Iphone is onmogelijk. Ik ben gisteren en vandaag de hele dag bezig geweest maar het schijnt echt niet te kunnen. Wat ontzettend jammer is dit. En wat ontzettend belachelijk. We sturen mensen naar Mars maar DIT kan niet???

Donderdag 24-08
Er schijnt binnenkort een iPhone 8 uit te komen!!! WAAROM heb ik me daar niet wat beter over laten informeren? Enfin, deze zal ook wel goed zijn. Ik heb besloten er toch blij mee te zijn. Ondanks die toestand met m’n Whatsappjes. En ondanks het feit dat het scherm kleiner is dan dat van m’n Samsung (dat zag ik ook pas daarna…).

Morgen wordt man geopereerd dagboek. Hij krijgt een nieuwe heup. De oude wilde niet meer de laatste tijd. Man heeft voor deze operatie drie maanden op de wachtlijst gestaan. DRIE maanden dagboek. Waren onze schandalig hoge premies niet onder andere bedoeld om de wachtlijsten in te korten? We hebben er niets van gemerkt. Hoe dan ook: we moeten morgenochtend om HALF ZEVEN in het ziekenhuis zijn. Dat is toch niet normaal? Om half zeven! Dat betekent dat we om kwart voor vijf op moeten staan.

01.45 uur. Kan niet slapen. Zal je altijd zien. Op momenten dat je niet MAG slapen vallen je ogen automatisch dicht – had ik tenminste altijd bij een werkoverleg/vergadering/cursus – en nu ben ik klaarwakker. Ik sta maar op denk ik. Kan ik alsnog een foto van mezelf inlijsten die ik in mans bagage prop. Toen ik gistermiddag vroeg of hij een ingelijste foto meewilde naar het ziekenhuis om op z’n nachtkastje neer te zetten gaf hij geen antwoord – hij zuchtte alleen even. Toen begreep ik het niet maar nu, in het holst van de nacht, vermoed ik dat het misschien verlegenheid was. Iets anders kan ik namelijk niet bedenken.

9 gedachten over “De Ingelijste Foto”

  1. Gemeenten gaan denk ik ook hun stad overdekken, om aanvallen met een drone uit te sluiten.
    Beterschap voor man wat zal hij blij zijn met jouw gezicht in fotolijstje…… ja toch?

  2. Beterschap voor je man, sterkte ook voor jou voor na de operatie. Weer genoten van je stukje, was even geleden dat ik ‘je’ heb gelezen, mijn vakantie steeds maar weer met een weekje gerekt 😉

  3. Hartelijk dank voor jullie leuke reacties! Met man gaat het goed – zijn gezicht klaarde enorm op toen ik hem zojuist vertelde welke klusjes ik voor hem in gedachten heb. Die paar weekjes vliegen om tenslotte 😀 😀
    Slaap lekker straks en een heel mooi en gezellig weekend!

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Abonneer je op dit blog

Voer je e-mailadres in om je in te schrijven op dit blog en e-mailmeldingen te ontvangen van nieuwe berichten.

Archieven

Leuke Links

Blogroll

De Rebelse Huisvrouw