Bron: Pixabay

De Afgang

Vrijdag 28-10
Lief dagboek,
Ik heb gemerkt aan de reacties op mijn stukje van de vorige week dat er veel mensen zijn die zich afvroegen hoe het debacle met de mislukte appeltaarten verlopen is. Nou, dat ging erg goed – niemand viel het op wat er zich nu precies onder de enorme berg slagroom bevond en hier en daar kreeg ik zelfs een goedkeurend knikje toegeworpen. ‘Lekker krokant’ merkte een nicht op en een andere vriendin zei dat ze het knap vond: ‘Ik krijg de bodem nooit zo knapperig’. Dat ik er verder het zwijgen toedeed, dat snap je.

Zondag 30-10
23.55 uur. Dagboek, ik ben ontdaan, heel erg ontdaan. Vorige week schreef ik nog over het huwelijk van vriendin G. dat in een dipje zat en de vreemde opmerking van haar broer? Nu, dat gaat dus niet goed. Vriendin G. is erachter gekomen dat haar man… Ik kan het gewoonweg niet opschrijven, zo verschrikkelijk vind ik het allemaal. Zo onbeschrijfelijk verschrikkelijk. G. is razend, laaiend maar bovenal verbijsterd. Ze begrijpt het niet en daar kan ik inkomen. Ik begrijp het ook niet.

Maandag 31-10
Jeetje, het is alweer de laatste dag van oktober. Nog even en we hebben het nieuwe jaar alweer te pakken. Het is toch niet normaal, dat het allemaal zo snel gaat? Ik verwonder me er telkens weer over.
Vanmiddag ging ik even de stad in. Het was een prachtige herfstdag – het zonnetje scheen, de lucht was blauw en terwijl ik een lange wandeling maakte over de prachtige Noorderhaven dacht ik aan mijn vriendinnetje. Wat deelt het leven toch rare klappen uit af en toe.

Dinsdag 01-10
Mijn lieve oom H. en buurvrouw Annie, zijn vriendin, waren vanmiddag even op bezoek. Oom H. had gelezen dat gemeenten 1.2 miljard aan zorggeld overhouden. ‘En dat terwijl de gemeenten steen en been klagen dat ze te weinig krijgen’ schuimbekte mijn oom.
Ik keek glimlachend toe. Het is grappig – ik merk dat ik me steeds minder opwind over wat er allemaal gebeurt. Het heeft geen zin en ik kan er niets aan veranderen.

Ik heb nog niet verteld dat ik laatst begonnen was aan Eline Vere van Louis Couperus. Ook dat boek heb ik uit, sterker nog: ik heb het verslonden. Het trage tempo was ik inmiddels gewend van ‘De Kleine Zielen’ dus ik ging er lekker vlot doorheen.

Woensdag 02-10
Vanochtend ging ik met dochter, die in Harlingen was, even de stad in. Het was gezellig en heerlijk rustig. Op de een of andere manier heeft dat wel wat, dat rustige, zeker op grijze novemberdagen. Daarna naar huis en een bananenbrood gebakken in het kader van Voedzaam en Lekker.

17.30 uur. Ben alleen even thuis om mijn pinpas op te halen. Stond net bij de kassa met een overvolle kar toen ik ontdekte dat… grrrr.

Donderdag 03-11
Ik heb ontdekt dat er een groot gapend gat zit tussen mijn aantal bezoekers en de mensen die een reactie achterlaten. Nee, dat klopt niet helemaal. Dat heb ik niet ontdekt. Opeens drong het tot me door. Dat zie ik al jaren natuurlijk, maar opeens ZAG ik het. En toen ik het opeens ZAG (ja, met hoofdletters!), dacht ik: het lijkt me zo leuk om de bezoekers ook eens te leren kennen. Tuurlijk – veel van jullie ken ik wél: ik ken Kakeltje, Kliefje, Plato, Lou. Ik ken Lenjef, Rietepietz, Corja, EJW, Narda en nog veel meer mensen die ik nu niet opnoem anders wordt de lijst te lang (weet iemand trouwens hoe het met onze Letterzetter gaat? Het is angstig stil op zijn blog…). Hoe dan ook: ik zou het heel erg leuk vinden als u, trouwe anonieme lezer, eens een reactie achterliet. Het hoeft echt niet elke keer! EEN keer is genoeg! En als u een blog hebt is dat natuurlijk helemaal leuk. Dan kan ik ook eens een tegenbezoekje brengen!

Goed, dat gezegd hebbende nu weer over tot de orde van de dag. Het meest verschrikkelijke van de afgelopen week heb ik namelijk nog niet vermeld. Het was een gebeurtenis, ZO beschamend en pijnlijk, dat ik werkelijk even overwoog uit Harlingen te vertrekken. Het zat zo: ik kocht laatst een parkeerkaartje op de Heiligeweg en gooide 2 euro in de automaat. In plaats van de volle TWEE uur mocht ik er maar anderhalf staan zag ik op mijn ticket. Het was al de derde keer dat dit me overkwam en ik vond het wel genoeg.
Ik belde dus naar parkeerbeheer en deed mijn beklag. ‘Ik kwam om 15.30 uur aan maar mocht maar tot 17.00 uur blijven staan in plaats van 17.30 uur’ legde ik uit. Tot mijn grote ontzetting hoorde ik aan de andere kant van de lijn lachen.
Het bleek dat ik maar tot 17.00 uur hoefde te betalen. Daarna was het gratis.
Ik legde de telefoon neer, keek in de spiegel en zag een verwrongen gelaat. ‘Je bent af en toe absoluut zwakzinnig’ fluisterde mijn spiegelbeeld me toe en werkelijk dagboek: ik had daar niets, maar dan ook helemaal niets, op te zeggen.

22 gedachten over “De Afgang”

  1. Bij mij is dat ook zo, Rebelse, veel meer lezers dan reageerders. Wel jammer, vind ik soms ook. Gewoon één keer een berichtje achter laten. Moet toch kunnen? En zie, hierboven staan er al drie! Ja, Letterzetter, die mis ik echt. En geen idee waarom we verstoken moeten blijven van zijn leuke stukjes.
    Gratis parkeren? Na 17.00 uur? Misschien verhuis ik juist wel naar Harlingen….. 😉

  2. Bij mij zit er ook een groot gat tussen lezers en regeerders alhoewel ik over dat laatste niet te klagen heb 😉
    Volg je al jaren. Je staat in m’n favoriete top 3!
    Fijn weekend en lieve groet.

  3. Ik had dacht ik al eens wat gezegd in je reactiedinges, maar kennelijk dus toch niet. Je schrijft erg leuk en vooral kernachtig. Daar ben ik wel van. En je woont ook in Friesland, dat is mooi 🙂

  4. Mijn blogstatistieken laten een groot verschil zien tussen vorig jaar en dit jaar. Ik heb heel veel bezoekers minder. Het zoveelste bewijs maar weer dat dood verkoopt.
    Dat bedoel ik niet rot hoor. Mijn volgers groeien gelukkig nog wel, en dat zegt mij veel meer. Klivia heeft ooit een dag in het voorjaar uitgeroepen tot ‘Nationale ONTLurkdag’ met hetzelfde doel. Hartstikke leuke reacties en mailtjes heb ik daarop gekregen toen ik eens mee deed.
    -Wat erg voor je vriendin-

  5. Haha! Het omgekeerde kan ook. Om 8.00 uur voor één uur een euro er in gooien en dan tot 10.00 mogen staan omdat de parkeertijd om 9.00 uur in gaat.
    De spiegel loop ik altijd straal voorbij. Ik weet heus wel wat dat ding tegen mij wil zeggen maar ik zit niet op zijn ‘wijsheden’ te wachten.
    Fijne dag en ja, ik lees je graag.

  6. Maar ja, ik kom hier regelmatig lezen, en sporadisch (dacht ik) laat ik wel eens een reactie na. Maar kijk, zonet leerde ik de beste truc om de tijd te doen “stille staan”. De nieuwe maand nummer je gewoon als de oude 🙂

  7. Waarschijnlijk zijn niet al die bezoekers ook lezers. Ik stel me zo voor dat iemand een zoekterm invoert , bij mij uitkomt omdat ik toevallig ook wel eens iets in die richting geschreven heb ( zo vond een kleinzoon me ooit via google toen hij tuintegels zocht) en dan als de bliksem maakt dat hij/zij wegkomt. Ja het is natuurlijk leuk om te weten wie er mee leest maar ik heb geen probleem met lurkers, lang niet iedereen heeft nou altijd makkelijk een aardige reactie paraat en schrijven moet je toch een beetje lol in hebben, als je dat niét hebt is een reactie schrijven hard werken. Maar ik ben blij dat je mij kent;-) Mocht ik ooit nog eens naar Terschelling gaan zal ik me melden;-)

  8. Heel herkenbaar je vraagt je soms af wie zijn het dan allemaal?
    Toch word ik ook vaak aangesproken, jij bent toch dat meisje (ja echt)
    van die krabbels? En dan weet ik toch ;-)) Ben blij dat ik met je mee
    mag lezen, heerlijk, hilarisch en herkenbaar! Blij ook met boekentip!

    Fijne dag voor jou! X

  9. Je weet toch hoe ik geniet van jou weekjes. Vooral oom H en Annie. Zo recht door zee die man 🙂
    Ook ik vraag me vaak af hoe het gaat met Letterzetter.
    Verbaast me niks van die gemeentes. Dat gesjoemel met geld gaat zelfs tot de hoogste top. De duurste feestjes en maar klagen.
    Gelukkig zijn hier nog plekjes waar we nooit parkeergeld hoeven te betalen

  10. Refrein met rode wangen

    meestal, sterk overtuigd van het eigen grote gelijk
    zegt of doet men te impulsief dingen
    die nadien in het hoofd blijven zingen
    dat je de grootste nar bent van je privé koninkrijk

    Héél herkenbaar, Rebelleke! 🙂
    Lenjef

  11. Eline Vere… Toen ik op de middelbare school grotemensenboeken moest gaan lezen, was het eerste boek dat van Couperus. Ik was stomverbaasd. Zo kun je dus ook schrijven. Diep onder de indruk heb ik de eerste bladzij wel vier keer over gelezen.

  12. Lezen en niet reageren. Zelf reageer ik regelmatig maar niet altijd. Je hebt types die hun reactieruimte openlaten maar nooit eens terugreageren. Sluit dan je reactieruimte af als je een kerel of wat ander bent.

  13. Dag allen! Hartelijk dank voor jullie altijd leuke en gezellige reactie en leuk om wat nieuwe lezers te leren kennen! Nog een fijne avond, voor straks alvast welterusten en voor morgen gezond weer op (aldus Sonja Barend 🙂 )

  14. Wat een leuke ontdekking jouw blog! En om je gerust te stellen: ik ben een regelmatige reageerder – tenzij er iets tussenkomt.
    Eline Veere heb ik ook graag gelezen, maar dat is ondertussen al meer dan twintig jaar geleden. De traagheid in verhalen is ook helemaal mijn ding. Fijn kennis te maken met een rebelse huisvrouw! Groeten Matroos Beek.

Laat een antwoord achter aan Desire Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Abonneer je op dit blog

Voer je e-mailadres in om je in te schrijven op dit blog en e-mailmeldingen te ontvangen van nieuwe berichten.

Archieven

Leuke Links

Blogroll

De Rebelse Huisvrouw