Aan de Telefoon

Bron: Still YouTube

Vanochtend voerde ik een telefoongesprek met vriendin L. We spreken elkaar niet zo heel vaak meer maar eens in de zoveel tijd proberen we weer even de draad op te pakken.

‘Waar ben je de laatste tijd zoal mee bezig?’ vroeg L. Ze klonk niet echt geïnteresseerd en ik meende een onderdrukte gaap te horen.
‘Nou, met van alles en nog wat’ antwoordde ik gemoedelijk. ‘Met stukjes schrijven voor mijn blog bijvoorbeeld.’

‘Ben je daar nog steeds mee bezig?’ hoorde ik L. aan de andere kant van de lijn. Ze klonk oprecht verbaasd.
‘Ja, nog steeds’ zei ik en ik vond dat ik wat verdedigend klonk. ‘Ik vind het heel leuk om te doen. Kijk je wel eens op mijn blog eigenlijk?’
‘Nee’ antwoordde vriendin L. direct. ‘Ik kijk nooit op jouw blog. Ik heb wel een paar keer gekeken maar… ik weet niet wat het is. Die stukjes van je kunnen me op de een of andere manier niet zo bekoren. Ik weet niet of het een goed idee is om daar teveel tijd in te steken hoor meid.’
Het bleef vervolgens stil aan de andere kant van de lijn.
‘Vind je het zo slecht?’ vroeg ik.
‘Nou, eigenlijk wel ja. Je ziét gewoon dat je krampachtig leuk wil doen en bij elk stukje dat ik van je gelezen heb dacht ik: pffffff, wat vermoeiend zeg, wat wil ze weer geestig uit de hoek komen. Of scherp en gevat. Terwijl je dat in het echt absoluut niet bent.’
‘Dat is waar’ beaamde ik wat aarzelend.

‘En daarom zou het beter zijn – denk ik hoor – als je er niet teveel tijd in stopt. Want wat wil je er verder nou eigenlijk mee bereiken? Ik meen het goed met je, daarom zeg ik dit. Ik had ook kunnen zeggen dat het fantastisch is wat je doet maar zo zit ik niet in elkaar. Bovendien: wij zijn altijd eerlijk naar elkaar toe geweest dus…..’

Mijn droom om ooit een boek te schrijven zag ik in rook opgaan. ‘Tja..’ begon ik. Ik wou eigenlijk iets geestigs, scherps of gevats zeggen maar het lukte me niet.
‘Bovendien’ vervolgde ze, ‘het is toch helemaal niet jouw stijl om elke keer iets nieuws te bedenken? Zo creatief ben je nou ook weer niet. Jij leest veel liever een boek of kijkt naar een film in plaats van je hersens te pijnigen met de vraag waar je het nu weer over zal hebben. Want zo werkt dat.’ Het klonk alsof ze een jarenlange ervaring achter de rug had.

‘Kortom’ besloot ze opgewekt, ‘ waarom zou je jezelf dat keer op keer aandoen?’

Die vraag had ik mezelf ook wel eens gesteld. Waarom deed ik dit toch, stukjes schrijven op mijn blog? Telkens was het antwoord hetzelfde: ik vond het leuk en meer kon ik er niet van maken.

‘Ik zal eens nadenken over alles wat je gezegd hebt’ beloofde ik.
‘Doe dat’ zei ze. ‘En je weet het hè, nogmaals: ik bedoel het goed. Juist omdat we vriendinnen zijn en ik je al heel erg lang ken wil en kan ik eerlijk tegen je zijn.’

‘Tuurlijk’, haastte ik me te zeggen. ‘En dat waardeer ik ook enorm. Ik ga echt goed nadenken of er een kern van waarheid zit in wat je net zei.’

We zijn ondertussen een paar uur verder. De kern heb ik nog steeds niet kunnen ontdekken. Maar over het stukje van vandaag hoefde ik helemaal niet lang na te denken.

 

17 gedachten over “Aan de Telefoon”

  1. Proef ik hier een bepaalde jaloezie bij die dame? Ik snap helemaal dat je overdonderd was. Poehee..Maarre….lekker blijven schrijven!! Zalig is het. En waarom? Omdat het gewoon zalig is om alles van je af te schrijven. En vinden andere mensen het niet leuk? Niet lezen, vooral niet lezen is mijn advies voor hen.

  2. Ik geloof dat je al wel tot de kern geraakt bent hoor. Die is namelijk dat je het LLLLLLLLLLLLLEUK vindt. Voor dat boek heb je nog tijd, maar je zal zien dat je, hoe langer (en meer) je blogt, je anders tegen mensen en dingen aan gaat kijken. En, in positieve zin, zij ook naar jou. Mocht je d’r nog aan twijfelen : jouw stukkjes kunnen mij absoluuy bekoren! Keep up de good work…

    1. Ja, dat begreep ik wel hoor, van die k en die t en voor wat betreft die kern: je hebt absoluut gelijk! Ik ben blij dat je m’n stukjes wel een beetje lezenswaardig vindt ;-), maar ik moet zeggen: ik vind jouw blog ook erg leuk!

  3. Schrijven doe je voornamelijk voor jezelf en niet voor anderen. Dat er mensen komen lezen en reageren is zeker enorm leuk. Dus conclusie: blijven schrijven 🙂

  4. Goh, wat “bijzonder” om als vriendin zoiets te zeggen. Als jij plezier hebt en je ei kwijt kunt in je blogs en met het schrijven (die overigens heerlijk lees-&herkenbaar zijn vaak), dan is dat toch prima. Punt. Het leven is te kort om je zorgen te maken over wat een ander denkt, en vooral wat ze denken over jou. Lekker blijven bloggen! 😉 Geestig, scherp & gevat :-P. Punt!

    1. Lilian de Keyzer

      Ja, van je vriendinnen moet je het soms hebben MissEvelineGirl! En ik blijf gewoon bloggen, al dan niet GSG (Geestig, Scherp & Gevat 😉 !

  5. Tja, het is herkenbaar. Bij mij leest geen enkel familielid mij en mijn kinderen al helemaal niet. Buren: ze weten van niets. Die zijn met heel andere dingen bezig. Vast ook veel belangrijker.
    Dat boek zweeft mij ook voor ogen. Ik heb vrachten stukjes. De enige vraag is: wie is er nog geïnteresseerd. Laatst schreef een weblogkennis: ik ben over op facebook. Veel leuker want veel korter.
    Die kant gaan we op: het kan niet kort genoeg. De concentratie verslapt na 140 lettertekens.
    Ik zou allang gestopt zijn als ik schrijven zelf niet zo leuk vond. Maar dat is nu precies de reden dat ik stug doorga. Moet jij ook zeker doen.

    1. Rebelse Huisvrouw

      Facebook ja: er zijn wel meer mensen die dat doen. Het is een TE vluchtig fenomeen, dat hele FB. Een blog is toch meer een eigen product op de een of andere manier! Maar het is waar: de concentratie laat het bij veel mensen afweten tegenwoordig. Er is gewoon veel te veel afleiding, wel jammer soms. Ik ga in elk geval door met schrijven en ik blijf ook jouw blog in de gaten houden, ik vind het geweldig!

  6. Door jouw reactie op mijn blog (waarvoor dank!) hier terechtgekomen. En ik zit meteen hoofdschuddend dit stukje te lezen. Niet vanwege de ‘krampachtige geestigheid’, maar vanwege de onbegrijpelijke reactie van jouw vriendin. Om erachter te komen wat ze nu precies bedoelt (wat is eigenlijk háár kern?) ga ik nog even door met lezen :-).
    Of misschien ben je slimmer dan ik denk en is dit gewoon een slimme ‘marketingtruc’: negatieve reacties zorgen er nu eenmaal voor dat mensen je teksten júist gaan lezen. Maar dan ben ik wel héél achterdochtig ;-).

    1. Rebelse Huisvrouw

      ‘misschien ben je slimmer dan ik denk’ – geloof me, dat is hoogst onwaarschijnlijk! 😉

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Abonneer je op dit blog

Voer je e-mailadres in om je in te schrijven op dit blog en e-mailmeldingen te ontvangen van nieuwe berichten.

Archieven

Leuke Links

Blogroll

De Rebelse Huisvrouw